Migowo pojawia się w dokumentach po raz pierwszy w XIV w. Wieś zapisana była wtedy jako Emugow. W 1379 r. została nadana na prawie chełmińskim przez komtura gdańskiego sołtysowi Klausowi Kluckowowi w dziedziczną własność. Po pokou toruńskim król Kazimierz Jagiellończyk nadał Migowo miastu Gdańsk, oddawane przez kolejne lata w dzierżawę. Od 1565 r. Migowo pojawia się w dokumentach pod nazwą Müggau.
W osadzie Migowo niegdyś rozpościerały się wielkie wrzosowiska, które upodobały sobie pszczoły. Na początku XVII w. przedsiębiorczy gdańszczanie mieli tu sporo pasiek, które przynosiły znaczne dochody. Staraniem nadmotławskiego mieszczanina Henryka Kortufleisch na terenie Migowa powstał zakład przeróbki woskowego surowca.
Właściciele tutejszego majątku, aż do czasów wojny północnej, kiedy to Migowo ograbione zostały przez rosyjskie wojska, również dobrze prosperowali. W tym czasie istniał tu już jakiś dwór oraz karczma.
W 1732 r. Bernard Walter pełniący wówczas urząd sołtysa sprzedał cały majątek jednemu z kupców gdańskich. Do II rozbioru Polski wieś Migowo należała do Gdańska. W 1793 r. włączono ją do Królestwa Pruskiego.
Od pierwszej dekady XIX stulecia posiadłość należała kolejno do znakomitych gdańskich rodów: Steffensów, Groddecków, Döringów oraz Bideringów.
Na jednym z migowskich wzgórz, zapewne ponad 200 lat temu, stał okazały dwór sołtysa. Pod koniec XVIII stopniowo zaczęto go przekształcać w typową podmiejską rezydencję pałacowo-ogrodową.
W XIX w. dwór zamieszkiwała rodzina Pickering, ze znanego angielskiego rodu.
Peter Pickering był kupcem zbożowym z Liverpoolu, który przybył do Gdańska razem z bratem. W 1818 roku wziął ślub z Emilią z bogatej rodziny Steffensów (jego brat również związał się z tą rodziną). Cztery lata później w 1822 roku kupili posiadłość w Migowie, która od 1773 r. należała do dziadka Emilii, rajcy Dawida Weichbrodta, potem do jej ojca Carla Steffensa (właściciela m.in. Złotej Kamienicy przy Długim Targu). Peter Pickering zmarł w 1865 roku, a Emilia w 1877. Późniejszym właścicielem dworu był syn Petera - Eugeniusz, który wziął ślub z Margaret Doering. Po śmierci Eugeniusza w 1895 roku dwór pozostał własnością rodziny Doeringów. (cyt. ze strony: Piecki-Migowo-Historia)
Na początku naszego stulecia właścicielami byli Artur Schulz i Emil Wannow (od 1913 r.).
W okresie międzywojennym dobra migowskie przeszły na ręce Dore i Egona Wüstów. Po zakończeniu się II wojny światowej, w 1953 r. właścicielem dworu był Władysław Stelmaszek. Później gospodarze często się zmieniali.
Bryła zabytkowego dworu została zeszpecona na początku lat 60-tych ubiegłego wieku, kiedy zdemontowano drugą kondygnację zachodniej jego części. W późniejszych latach obiekt opustoszał, a w 1997 r. znalazł nowego prywatnego właściciela – gdańskiego biznesmena Kazimierza Dargacza. W 2000 r. dwór legł w gruzach i został wypisany z rejestru zabytków. Pozostał po nim ogrodzony metalowym płotem park. Nowy właściciel nie wywiązał się z obietnicy odrestaurowania założenia dworsko-parkowego.
W 2016 r. teren wokół dworu nabyła firma deweloperska Inpro. Ma ponoć w miejscu dawnego dworu zbudować obiekt do niego nawiązujący. W internecie można odnaleźć wizualizację projektu. Wokół dawnego zabytku ma natomiast powstać 6 budynków mieszkalnych. Park być może zostanie przekazany miastu.
Sklep
Ogłoszenia
