Wieś została założona przez cystersów z klasztoru w Oliwie. Wzmiankowana była już w 1342 r.
W Strzyży Górnej znajdowała się jedna z 9 podmiejskich rezydencji patrycjuszowskich – wytworny Dwór II. W 1612 r. (inne źródła wskazują na datę 1610) oliwski opat Dawid Konarski wydzierżawił część zakonnych dóbr Mikołajowi (Nicolaus) Friedlandowi. To właśnie on wzniósł pierwszy budynek, który zdobił malowniczo położoną posiadłość.
W 1643 r. letnia rezydencja przeszła na własność Franciszka Vossa. A następnie od 1645 r. właścicielem był Krystian (Christian) Kerschenstein.
W 1761 r. stał tu dwór murowany, który znacznie rozbudował gdański kupiec i armator Franciszek Gotfryd Rottenburg. Za jego czasów założono niewielki ogród, uchodzący za jeden ze wspanialszych w okolicy. Odtąd rezydencję w Strzyży Górnej aż do końca jej istnienia określano jako Dwór Rottenburga.
Dwór II po Franzie Rottenburgu kupił na licytacji 22 maja 1800 r. Paul Schnaase, lecz natychmiast odkupił go syn zmarłego, kupiec Paul Julius Rottenburg.
W 1816 r. w wyniku bankructwa Paula Juliusa Rottenburga, dwór został wystawiony na licytację. Nowym właścicielem został Anton Franx Matthy, syn Johanna Magdaleny z domu Rottenburg (siostry Paula Juliusa) i Antona Ignaca de Matthy. Kolejnym właścicielem w 1818 r. został Carl Gottlieb Hartmann, królewski radca rządowy. W połowie XIX w. właścicielką dworu była Christine Louise z domu Heyden, wdowa po kapitanie statku Richardzie Jacobie Domansky.
W 1871 r. dwór w Strzyży był w nędznym stanie. Przyczyniły się do tego wojny napoleońskie oraz czasy wielkiego kryzysu. W niektórych izbach całkowicie brakowało podłóg, zostało również wyburzone prawe skrzydło dworu.
Dwór rozebrano w 1885 r. wraz z wytyczeniem ul. Obywatelskiej, która łączy obecnie ul. Żołnierzy Wyklętych z ul. Partyzantów.
