Kiełpino Górne to obecnie osiedle w Gdańsku, w dzielnicy Kokoszki. Dawna wieś w dokumentach po raz pierwszy pojawia się w czasach panowania krzyżackiego.

W 1631 r. opat oliwski Aleksander Grabiński wystawił dokument, którego mocą wydzielony został obszar posiadłości zakonnych na Polankach, stanowiący część rozległych dóbr zakonu cystersów, odtąd te tereny mógł użytkować Jan Wagner.

Pałac znajdujący się na Długich Ogrodach został zbudowany w latach 1751-1760 jako rezydencja marszałka królewskiego, starosty grudziądzkiego Jerzego Wandalina Mniszcha.

W I poł. XVII w. posiadłość należała, zgodnie z zasadami emfiteuzy, do Simona Schlepa. W 1654 r. była własnością rodziny Engelke. Istniał tam wówczas parterowy budynek dworski o konstrukcji szkieletowej, przy nim zaś założenie ogrodowe.

Jeżeli chodzi o samą Dolinę Schwabego, znajdującą się w Oliwie to istniała ona już przed 1597 rokiem. Swoją nazwę zawdzięcza gdańskiemu rajcy Jakubowi Schwabe.

Dwór Młyna X w Gdańsku znajdujący się przy ul. Kwietnej, jest dziś niestety jedną z najbardziej zaniedbanych budowli dworskich w rejonie Potoku Oliwskiego. Leży nieco na zachód od głównego traktu.

Dwór w Gdańsku Matarni znajdujący się przy ulicy Agrarnej 2 został zbudowany w 1890 roku. Istnieje przypuszczenie, iż na terenie folwarku znajdował się niegdyś inny dwór.

Dwór znajdujący się przy ulicy Opackiej 12, został wybudowany z inicjatywy opata Jacka Rybińskiego ok. 1760 r. Pierwotnie był to dom przeznaczony dla ogrodnika Kazimierza Dębińskiego, który zaprojektował m.in. północno-zachodnią część parku.

Część wsi Polanki niemal trzy i pół wieku temu należała do Henryka Heinego. W 1631 roku teren u wylotu Reinketal nabył Jan Baly. W 1659 roku wdowa po nim sprzedała ich posiadłość Arndowi de Huysen.

Dwór Młyniska znajduje się w rejonie tzw. Zielonego Trójkąta. Sama nazwa może wskazywać na to, iż w dolnym biegu rzeki Strzyży wpadającej do Martwej Wisły, istnieć musiały niegdyś młyny. Najprawdopodobniej już w czasach krzyżackich istniała tu osada.

W 1625 r. za zgodą opata oliwskiego Adama Trepnitza, posiadłość przeszła na własność Helmicha von Twenhusena. Ten z kolei odsprzedał majątek po pięciu latach Janowi Schalckowi. Następnie posiadłość należała do Georga von Wachschlagera.

Historia terenu zajmowanego dziś przez AWFiS sięga okresu średniowiecza. W 1188 r. Opactwo Cysterskie otrzymało te ziemie w darze od księcia pomorskiego Sambora I.