W I poł. XVII w. posiadłość należała, zgodnie z zasadami emfiteuzy, do Simona Schlepa. W 1654 r. była własnością rodziny Engelke. Istniał tam wówczas parterowy budynek dworski o konstrukcji szkieletowej, przy nim zaś założenie ogrodowe, którego pamiątką jest, potężny, 350-letni dąb szypułkowy, którego pień ma w obwodzie ponad pięć i pół metra. Na początku lat 30. XVIII w. posiadłość przejął brat poprzedniego właściciela (Beniamina), Jan Gotfryd Walter. Najprawdopodobniej wzniesiono wtedy nowy obszerniejszy dwór murowany, który powstał na miejscu starego budynku. W połowie XVIII w. gospodarzem posiadłości był Ernest Gottlieb von Dorn. Wtedy też w pobliżu dawnego dworu wzniesiono nowy, bardziej okazały obiekt, który był przykryty mansardowym dachem z lukarnami i wyposażony w facjatę zwieńczoną trójkątnym frontonem. Pod koniec XVIII w. majątek należał do gdańskiego burmistrza Joachima Wilhelma von Weickmanna i pozostawał w rękach jego rodziny przez następnych kilkadziesiąt lat. Dwór został przebudowany na początku XIX w. Zbudowano wówczas również pawilon ogrodowy z kopułką oraz wspartym na kolumnach portykiem.
W latach 20. XIX w. Dwór I należał do rodziny Weickmannów, następnie do: Beaty i Filipa Hirschów, Maxa Jagueta, Wilhelma Martensa, Alojzego Hoechrla, rodziny Mutzenbecher z Hamburga oraz od 1929 r. do Horsta Wunziga. Wówczas dwór wykorzystywany był przez Niemieckie Towarzystwo Strzeleckie. Zabytkowy dwór przetrwał do 1945 r. w stosunkowo dobrym stanie. Aktualnie użytkownikiem obiektu jest Dyrekcja Lasów Komunalnych w Gdańsku, której pracownicy mają tu mieszkania.
W 2021 roku Lasy Państwowe przestały pełnić funkcję zarządcy terenu, który pełniły od 1945 roku. W związku z wykupem 21 z 30 lokali nadleśnictwo posiada około 30% udziałów w nieruchomościach. Teren obecnie stanowił własność prywatną.
