Pierwsza wzmianka o wsi Łebunia pochodzi z 1400 roku. Łebunia przez wiele stuleci tworzyła wraz z Cewicami i Maszewem klucz dóbr szlacheckich rodu von Grelle. Najstarsze wzmianki o majątku pochodzą z 1410 i 1412 roku. Wtedy to przedstawiciel rodu von Grelle został sądownie zobowiązany do uiszczenia płatności na rzecz Stepkowa z Lęborka. 

Od końca XVIII do końca XIX wieku wieś i folwark w Leszczynku należały do rodziny Górskich herbu Bożawola, właścicieli okolicznych dóbr, których siedziba znajdowała się w Łąkoszynie. Rodzina ta wywodzi się ze wsi Boża Wola pod Błoniem. Jedna z linii Górskich posiadała w powiecie łęczyckim Strzegocin, a w powiecie gostynińskim Piotrowo i Górki.

Do 1308 roku brakuje źródeł historycznych, które dotyczą Krokowej oraz innych majątków (z wyłączeniem Jeldzina) należących do dóbr krokowskich w XIV i XV wieku. Sama wieś prawdopodobnie ukształtowała się w XIV wieku. Istnieją jednak przesłanki o frankońskim pochodzeniu rodu von Krockow.

W 1779 r. szambelan JKM Jan Orsetii otrzymał od matki Salomei z Głębockich majątek w Byszewie. Ożenił się z Teresą z Bratoszewskich, która wniosła do majątku folwark Budki, Leszczynek i część Strzegocina. W testamencie Jan zapisał majątek swoim dzieciom. Byszew przypadł synowi Józefowi, który ożenił się z Konstancją Wodzińską z Gołębiewa.