W 1308 r. Rzucewo wchodzi w skład posiadłości kasztelana puckiego, rok później przejął je Zakon Krzyżacki. W 1380 właścicielami Rzucewa byli bracia Mikołaj i Tymoteusz Schoneggke, z kolei w 1466 r. przyłączono je do Prus Królewskich, od 1500 roku było własnością Bolszewskich z Bolszewa, zaś w 1521 r. zostały nadane przywileje dla Rzucewa, powtórzone w 1548 r. W 1578 r. majątek kupuje Ernest Wejher, a w dokumencie z 1583 r. widnieje już „hoff,” w tłumaczeniu „dwór”. Kolejnymi właścicielami byli: Jan Wejher - od 1597 r., następnie Jakub od 1634 r. W 1655 r. na historycznej mapie wieś funkcjonuje już jako „Weyhershoff”. Po śmierci Jakuba (1657 r.) majątkiem dysponuje wdowa Joanna Katarzyna z Radziwiłłów, następnie córki Jakuba z I małżeństwa, w których imieniu zarządzał J. Wolski. W 1676 jako właściciel pojawia się Michał Radziwiłł, następnie dobra otrzymuje Jan III Sobieski, po nim w 1720 r. kolejno: Maria Kazimiera, następnie synowie Aleksander i Jakub, Przebendowscy: Józef Piotr, żona Urszula z Potockich oraz syn Ignacy, który buduje cegielnię w 1772 r., ostatni Józef w 1774 r. W 1782 r. dwór zlicytował Aleksander Gibsone, który sprzedał Rzucewo w 1796 r. Ottonowi Henrykowi Keyserlingk. W 1811 r. dwór został spalony, w dokumentach jako właścicielka dóbr widnieje wówczas córka Emma, w latach 1835-37 formalnie majątek przejmuje jej mąż, Gustaw von Below. W latach 1840-1845 powstaje neogotycka rezydencja zaprojektowana przez Fryderyka Augusta Stülera. W 1851 r. Rzucewo odwiedził król pruski Fryderyk Wilhelm I, dwa lata później po śmierci Gustawa rządy objął jego syn Karol Emil Teodor Gustaw, który wzniósł kaplicę grobową. W roku 1871 następcą został najstarszy syn Karol, obejmując w posiadanie także Osłonino, Żelistrzewo, Błądzikowo. Następnie pieczę nad majątkiem sprawowała córka Paula, po niej za sprawą małżonka Pauli, Keyserlingkowie. Taki stan rzeczy utrzymał się aż do 1945 roku. Po wojnie w pałacu znajdował się PGR, Technikum Hodowli Roślin i Zasadnicza Szkoła Zawodowa. Od 1971 r. adaptowany na ośrodek kolonijny, w latach 1976-1983 stał pusty, dopiero w 1983 r. przejmuje go Cepelia i próbuje adaptować na hotel. Plany te urealnia dopiero właściciel prywatny, który w 1994 r. odbudował pałac i utworzył Hotel Jan III Sobieski.
Budynek na planie prostokąta wydłużonego na osi wschód-zachód, murowany, podpiwniczony, z cegły, część wschodnia 3-kondygnacyjna, zachodnia 2-kondygnacyjna, bryła w stylu neogotyckim, mocno rozczłonkowana, dwie wieloboczne wieże, plus domek myśliwski.
