Miejscowość Bzowo (niem. Besow) początkowo należało do księcia pomorskiego Świętopełka, który w XIII wieku przekazał ją zakonowi joannitów. Nie wiadomo jak długo Bzowo było w posiadaniu zakonu. Dokładniejsze dane o właścicielach pochodzą z II połowy XV wieku. W 1480 roku posesjonatem był Mathias Bone. Bohenowie natomiast przejęli wieś w 1529 roku. Bzowo było we władaniu Bohenów przez blisko 400 lat. W 1784 roku właścicielem został Ernst Ludwig von Boehn. W tym czasie we wsi były dwa folwarki, hodowla ryb, młyn wodny, czterech chłopów, trzech chałupników, szkoła. W latach 1773-1775 za dotacje królewskie wybudowano gospodarstwo Plan-heide (dzisiejsza Rozłęka). Należał on najpierw do majątku Bzowo a następnie do Scięgnica. W roku 1814 Bzowo wraz z Żabnem liczyło 811 hektarów. Funkcjonowały tu młyn wodny z elektrownią, gorzelnia i płatkarnia. W roku 1857 Franz Wilhelm Adolf von Bohen sprzedał go Friedriechowi von Blumenthal. Następnie Friedrich odsprzedał go w 1892 roku Augustowi Siemersowi, który był również właścicielem Kończewa. W 1901 roku syn Augusta von Siemers przekazał majątek Erichowi von Bonin (najprawdopodobniej to on wybudował pałacyk). W roku 1920 właścicielem Bzowa, był syn Ericha – Albrecht. Z powodów finansowych w 1931 roku Albrecht był zmuszony sprzedać posiadłość Towarzystwu Parcelacyjnemu. Jeszcze tego samego roku Bzowo wraz z folwarkiem zostało rozparcelowane. Gorzelnię przekształcono w mleczarnię. Jej właścicielem był najpierw Otto Hoclcendorf, później zaś była to mleczarnia spółdzielcza. Właścicielem młyna wodnego został Heinrich Kosanke, natomiast w pałacu utworzono szkołę powszechną, mieszkania dla dwóch
nauczycieli oraz kaplicę ewangelicką.
Obiekt obecnie już nie istnieje, spłonął w 1975 roku. W rejestrze zabytków widnieje zabytkowy park.
