Kuleszewo (niem. Kulsow) do końca XIV wieku należało do rodu von Kutzeke, którzy uważani są za przodków znanego pomorskiego rodu von Zitzewitz. W 1393 roku jako właściciel wymieniany jest Laurenz Koske von Culsow, a w dokumencie z 13 czerwca 1397 roku Dereske Cusseke von Culsow. Później w ślad za księciem Wartislawem IV na Pomorze przybyła rodzina von Boehn. Właścicielami Kuleszewa zostali najprawdopodobniej w 1402 roku. W 1525 roku jako właściciel wymieniany jest Jürgen von Boehn.
W XV wieku Kuleszewo składało się z dwóch części - A i B, które posiadały różnych właścicieli. Część B została oddana w zastaw przez Hansa Georga von Below w 1678 roku w zamian za pożyczkę w wysokości siedmiu tysięcy guldenów. Natomiast część A odziedziczył Gerson Christian von Boehn po swoim ojcu Franzie Felixie. Wykupił on również od spadkobierców Feliksa Otto von Below część B Kuleszewa, dzięki czemu cały majątek znalazł się ponownie w rękach rodu von Boehn. Kolejnym właścicielem został Alexander von Boehn, który miał czterech synów. Majątek po nim odziedziczył Constantin von Boehn. W 1914 roku Constantin von Boehn przekazał majątek swojemu synowi Georgowi. Od 1750 roku właścicielką Kuleszewa była wdowa po Johannie - Dorothea Agnessa, która w 1763 roku przekazała Kuleszewo swojemu synowi, rotmistrzowi Christianowi
Wilhelmowi von Boehnowi. W pierwszej połowie XIX wieku Kuleszewo i Zagórelc należało do Aleksandera von Boehn (1813-1889). Po jego śmierci Kuleszewo otrzymał Constantin von Boehn, członek pruskiej Izby Panów.Wybudował on w Kuleszewie gorzelnię oraz wyburzył najstarsze skrzydło dworku, na jego miesjcu wybudował nowe, z odrębnymi pomieszczeniami mieszkalnymi i salą balową. W 1914 roku Constantin przekazał majątek swojemu synowi, Georgowi von Boehnowi (1886-1946), znanemu w okolicy z krytycznego stosunku do nazizmu (po zamachu na Hitlera 20 lipca 1944 roku, trafił na trzy miesiące do słupskiego więzienia).
Sklep
Ogłoszenia
