Dwór w Sierakowie Słupskim

Pierwsza wzmianka o Sierakowie Słupskim (niem. Zirchow) pochodzi z 1287 r. Książę Mściwój II (niem. Mestwin) nadał wtedy wieś klasztorowi w Bukowie Morskim (niem. Bukow). W 1495 r. Sierakowo było lennem rodu von Wobeser. Na początku XVIII w. Sierakowo zarządzane było przez rodzinę von Massow. W lustacji z 1717 roku wymieniany jest erdmann Casimir von Massow. Następnie majątek przeszedł w ręce Heinricha Albrechta von Blumenthal, a kolejno w roku 1739 do Alexandra Schiebel von Schiebelstein. W 1790 r. poprzez umowę małżeńską wieś stała się własnością rodu von Bonin. W 1842 r. Alexander von Bonin sprzedał Sierakowo. Od 1884 r. do końca II wojny światowej właścicielem majątku był ród von Siemers (bądź Siemiers). Ostatnim przedwojennym właścicielem dóbr był Hans Siemers. Kolejne informacje o miejscowości pochodzą z końca II wojny światowej, kiedy Armia Czerwona zajęła Sierakowo. Ówczesny burmistrz – Willy Papenfuß – otrzymał natychmiastowy nakaz eksmisji.

Od 1957 roku należał do Państwowego Gospodarstwa Rolnego Zajączkowo, w latach 70. XX wieku do PGR Kończewo, na początku lat 80-tych do PGR Kwakowo. W 1992 roku obiekt przejęła Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa, później dzierżawiony był przez przedsiębiorstwo rolno-handlowe z Zajączkowa, obecnie znajduje się w rękach prywatnych.

Dwór klasycystyczny zbudowany na początku XIX w. jest parterowym budynkiem, murowanym z cegły na fundamencie kamiennym. Nakryty jest dachem naczółkowym z ceramiczną dachówką tzw. holenderką. Dwór został zbudowany na planie prostokąta, jako budynek jednokondygnacyjny z użytkowym poddaszem. Na elewacji licowej i tylnej, w części środkowej znajduje się pseudo portyk wsparty na czterech półkolumnach toskańskich podtrzymujących trójkątny fronton z wydatnym gzymsem. Z dawnego wystroju zachowały się sztukaterie sufitów, odrzwia i klasycystyczny wystój fasady.

Budynek fasadą zwrócony jest na północ, od wschodu stoi niegdyś połączona z nim łącznikiem dawna oficyna, która w wyniku przebudowy i zniszczenia straciła swój historyczny charakter. Od
wschodu rozciągają się łąki, po zachodniej stronie drogi dojazdowej znajduje się XIX-wieczna obora, na południu jest zniszczony park. Wcześniej po obu stronach dworu stały dwie symetrycznie rozmieszczone oficyny.

• Karl-Heinz Pagel Der Landkreis Stolp in Pommern, Lübeck 1989, s.1060 – 1064 Zirchow.
• Alicja Świetlicka, Elżbieta Wisławska, Słownik Historyczny Miast i Wsi Województwa Słupskiego, Słupsk 1998.
• M. Mazur, H. Soja, Ziemia Słupska - dzieje i kultura: objaśnienia do mapy etnograficzno-historycznej powiatu słupskiego, Słupsk 2003.
• Rejestr zabytków nieruchomych, stan na 01-09-2016.
• Eugeniusz Grzegorz Wiązowski, Z Kobylnicą przez wieki, 2019r.,

Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska, zdjęcie: wizytacja terenowa 01.05.2018 r.