Pałac w Klęcinie

Klęcino było lennem rodu von Lettow. Pozostawało w rękach tego rodu do końca XIX w. Z 1523 r. pochodzi zapis „„Mickes Lettow tho Klenzin”.

Pałac Lettowowie wybudowali w XVII w.

W 1717 r. jako właściciela Klęcina wymienia się starostę Clausa Heinricha von Lettow. W 1884 r. właścicielem jest B. von Lettow-Vorbeck, a w 1893 r. K. von Lettow-Vorbeck.

W 1910 roku Klęcino kupił Wilhelm von Krockow z Rumska z linii Krockow-Ossecken . W 1928 r. właścicielem był Otto Christoph von Wickeran Graf von Krockow. Otto zmarł w 1928 r. pozostawiając czwórkę dzieci: w tym urodzonych w Rumsku Libussę (1916) i Christiana (urodzonego w 1927 roku). Pozostali dwaj bracia Christiana i Libussy polegli w trakcie II wojny światowej. Klaus-Wilhelm został zabity we wrześniu 1939 r. pod Warszawą, a Hans-Kaspar zmarł w 1945 r.

Christian Graf von Krockow był niemieckim politologiem, historykiem, pisarzem i publicystą. Jako jedyny z trzech braci przeżył wojnę. W latach 1947-1954, po ucieczce do Hamburga, studiował socjologią, filozofię i prawo publiczne na uniwerystecie w Getyndze, Saarbrucken oraz we Frankfurcie n/Menem. Opublikował biografię cesarzy- Fryderyka II i Wilhelma II oraz Clausa von Stauffenberga. Był podobnie jak hrabina Marion von Doenhoff jednym z pionierów pojednania z Polską. Christian Graf von Krockow jest autorem książki „Czas kobiet. Wspomnienia z Pomorza 1944-1947 według relacji Libussy Fritz-Krockow”. Jest to jego pierwsze dzieło przetłumaczone na język polski.

Ostatnią właścicielką Klęcina była hrabina Libussa von Krockow.

Dwór w Klęcinie został zbudowany na początku XVII w. Opuszczono go w 1934 r. Istnieje legenda mówiąca o tym, że w 1944 r. w piwnicy znaleziono skarb, który był ukryty za zamurowanymi drzwiami w dwóch skrzydłach, które częściowo były zanurzone w wodach gruntowych i przykryte grubą warstwą kurzu. Skarb zniknął w 1945 r. Przez 300 lat we wsi z pokolenia na pokolenie, chłopi i ludzie związani z majątkiem mówili o zakopanym skarbie. Wielu domyślało się gdzie mógł zostać ukryty, ponieważ był podpiwniczony tylko w niewielkiej części co było dość niespotykane. Przypuszczalnie właściciele majątku mogli ukryć swoje dobra podczas wojny trzydziestoletniej. Być może musieli uciekać, a doścignęli ich gdzieś i zabili żołnierze szwedzcy.

• Świetlicka, Alicja; Wisławska, Elżbieta, Słownik historyczny miast i wsi województwa słupskiego : przewodnik bibliograficzny, Słupsk 1998.
• Ewidencja parkowa, www.zabytek.pl
• www.wolneforumgdansk.pl
• Informacje z archiwalnej strony www.powiatslupsk.info
• Ewa Terling-Śledź, Herstory Libussy Fritz-Krockow spisana przez Christiana Grafa von Krockow [w:] Polish Biographical Studies, 2022, dostęp online

Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska

Zdjęcia:

• Ewidencja parkowa, www.zabytek.pl, autorka: J. Kurowska, 1979
• www.wolneforumgdansk.pl, 1932
• Karl Friedrich Schwirz / Deutschalnd, 1911