Dwór w Izbicy

Po raz pierwszy nazwa wioski została wymieniona w dokumentach w 1518 roku. Pierwsze zapisy pochodzą z dokumentów rycerstwa pomorskiego i rodów von Stojentin i von Puttkamer. Sama miejscowość składała się z kilku siedlisk: Lisia Góra, Ameryka, Weidehof, Kurland, młyn i Szlag. Od roku 1519 miejscowość i okoliczne ziemie należały do rodu Stojentin. Później wielokrotnie zmieniali się właściciele: Braunschweig, Blankensee auf Zipkow, Kleist, Bluhm.

Izbica w dużej mierze zawdzięcza swój kształt starokaszubskiej kulturze Słowińców. Zabudowa wsi zlokalizowana jest głównie wzdłuż jednej ulicy, przebiegającej równolegle do brzegu jeziora Łebsko.

Dwór w Izbicy został rozebrany w 1946-50 r. Zachowały się po nim jedynie resztki fundamentów. Zachowały się także resztki parku z połowy XIX w. Park był związany kompozycyjnie z siedzibą majątku ziemskiego. Wschodnią część tworzył prostokątny dziedziniec gospodarczy z otaczającymi go budynkami. Wschodnią pierzeję dziedzińca zamykał dwór. Na początku XX w. park uległ dość znacznemu przetworzeniu, które było spowodowane budową nowego pałacu (dworu?), który usytuowano w środku parku.

W 1936 r. majątek w Izbicy uległ częściowej parcelacji. Po II wojnie światowej założono tu spółdzielnię rolniczą. Na gruntach pierwotnego dworu postawiono dom mieszkalny. Ok. 1950 r. rozebrano pałac.

• Świetlicka, Alicja; Wisławska, Elżbieta, Słownik historyczny miast i wsi województwa słupskiego : przewodnik bibliograficzny, Słupsk 1998.
• Ewidencja parkowa, www.zabytek.pl
• Karl-Heinz Pagel: Der Landkreis Stolp in Pommern. Lübeck 1989, S. 478–482.
• Program opieki nad zabytkami gminy Główczyce na lata 2019-2023, dostęp online.

Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska

Zdjęcia:

• Ewidencja parkowa, www.zabytek.pl
• Karl-Heinz Pagel: Der Landkreis Stolp in Pommern. Lübeck 1989, S. 478–482; Karl Friedrich Schwirz, 1926