Spod wzgórza zwanego Sobótką wypływa potok Studzienecki, którego źródła służyły do produkcji wody stołowej, popularnej nie tylko w Gdańsku, eksportowanej do północnych Niemiec.

Pałac znajdujący się na Długich Ogrodach został zbudowany w latach 1751-1760 jako rezydencja marszałka królewskiego, starosty grudziądzkiego Jerzego Wandalina Mniszcha.

Na terenie obiektu funkcjonował Specjalistyczny Psychiatryczno-Neurologiczny Zespół Opieki Zdrowotnej przez około 50 lat.

Jeżeli chodzi o samą Dolinę Schwabego, znajdującą się w Oliwie to istniała ona już przed 1597 rokiem. Swoją nazwę zawdzięcza gdańskiemu rajcy Jakubowi Schwabe.

Dane budowniczego dworu nie są znane. Wiadome jest jednak, iż w czasach swojego rozkwitu majątek liczył 251 ha gruntów rolnych i należały do niego również Łostowice. Był własnością pruskiego rodu Wandtów. Ostatnim właścicielem był Artur Wandt.

Dwór w Gdańsku Matarni znajdujący się przy ulicy Agrarnej 2 został zbudowany w 1890 roku. Istnieje przypuszczenie, iż na terenie folwarku znajdował się niegdyś inny dwór.

Gdy Olszanka została włączona do miejscowości Gdańsk na północ od dzisiejszego założenia folwarcznego powstała kolonia domków o kolumnie szkieletowej, która istnieje do dziś. Folwark należał do rodziny Neufeldtów do 1945 roku.

Część wsi Polanki niemal trzy i pół wieku temu należała do Henryka Heinego. W 1631 roku teren u wylotu Reinketal nabył Jan Baly. W 1659 roku wdowa po nim sprzedała ich posiadłość Arndowi de Huysen.

Dwór Mon Plaisir od zachodu zamykał oś widokową Wielkiej Alei Lipowej- rzędy identycznych, regularnie posadzonych drzew wzdłuż drogi prowadzącej do Wrzeszcza o niebagatelnych rozmiarach, które były chlubą wszystkich gdańszczan.

W 1625 r. za zgodą opata oliwskiego Adama Trepnitza, posiadłość przeszła na własność Helmicha von Twenhusena. Ten z kolei odsprzedał majątek po pięciu latach Janowi Schalckowi. Następnie posiadłość należała do Georga von Wachschlagera.

Kiełpino Górne to obecnie osiedle w Gdańsku, w dzielnicy Kokoszki. Dawna wieś w dokumentach po raz pierwszy pojawia się w czasach panowania krzyżackiego.

W 1631 r. opat oliwski Aleksander Grabiński wystawił dokument, którego mocą wydzielony został obszar posiadłości zakonnych na Polankach, stanowiący część rozległych dóbr zakonu cystersów, odtąd te tereny mógł użytkować Jan Wagner.