W krzyżackich kronikach Bąkowo po raz pierwszy pojawia się w 1295 r. W 1350 r. odnotowano nadanie wsi przez Wielkiego Mistrza Henryka Dusmera.

Pierwsze wzmianki o wsi Raciniewo pochodzą z 1425 r. (inne źródło wskazuje na rok 1423). Wtedy wieś była w posiadaniu rycerzy: Konrada Preusse, Rertolda (Bertolda?) i Otta.

Pierwsze wzmianki o tej miejscowości pochodzą z 1385 roku, kiedy to wielki mistrz krzyżacki Konrad Zollner von Rotenstein nadał braciom Tomaszowi i Jandrowi Ciecholewskim na własność Małą Komorzę.

Pierwsza wzmianka o Runowie Krajeńskim pochodzi z 1325 r. Jest wtedy wymieniana jako własność cystersów z klasztoru w Byszewie. Około 1365 r. Runowo znajdowało się w rękach szlacheckich.

Pierwsza wzmianka o wsi Niedźwiedź pochodzi z 1312 r. Wtedy biskup płocki Jan otrzymał ją od Zakonu Krzyżackiego w drodze zamiany za trzy wsie leżące w powiecie starogardzkim.

Książę Świętopełk wymieniany jest w źródłach historycznych jako właściciel zamku w Sartowicach. Gród obronny istniał tu do 1243 r. Obecnie na wzgórzu zamkowym znajduje się kaplica św. Barbary.

Po raz pierwszy w źródłach historycznych Górki Dąbskie występują w II poł. XV w. Stanowiły wówczas własność szlachecką. W 1466 r. jako właściciela wymienia się Jana Kotlara Gorginskiego.

Wierzchucinek był wsią rycerską. Stanowił przedmiot zmiany włości arcybiskupa gnieźnieńskiego Jakuba z opatem byszewskim Engelbertem.

Pierwszym właścicielem Jankowa, którego wymienia się w II poł. XVI w. był Andrej Jankowski. W 1617 r. majątek był w posiadaniu Aleksandra Popowskiego.

Wieś Płowęż jako jedna z kilku (Niewierz, Bobrowo, Wądzyń, Mileszewy, Jabłonowo) weszła w skład ziemi michałowskiej w akcie nadania z 1222 r.

Najstarsza wzmianka o wsi Leszcze pochodzi z 1390 r. Został one w tym czasie podarowane przez Władysława Opolczyka w posagu córce Jadwidze, która wyszła za mąż za księcia litewskiego – Wigunta Aleksandra.

Jak podają źródła historyczne Nawra powstała najprawdopodobniej w XIII wieku. Przypuszczalnie mogła ona należeć do księcia Konrada Mazowieckiego.