Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi już z 1241 r. (panował wówczas Sambor II, książę lubiszewski). Wyczechowo należało wówczas do kasztelani goręczyńskiej.

Rębowo pojawia się pierwszy raz w średniowiecznych dokumentach z 1294 r. Nazwa wsi brzmiała wtedy Rambowo (niem. Rambau).

Pierwsza wzmianka o wsi Benice (Benz) pochodzi z 1365 r. Dotyczy ona ówczesnego dziedzica majątku Tideke Warnow. Kolejną informację odnajdujemy w 1375 r.

Już pod koniec XVI w. mieścił się tu dworek myśliwski, którego właścicielem był gdański rajca Michał Kerl.

Wieś została założona przez cystersów z klasztoru w Oliwie. Wzmiankowana była już w 1342 r. W Strzyży Górnej znajdowała się jedna z 9 podmiejskich rezydencji patrycjuszowskich – wytworny Dwór II.

Osada Lipce (Lepitz, niem. Guteherberge) wzmiankowana jest już w 1367 r. Wieś związana jest ściśle ze znanym gdańskim rodem Ferberów.

W 1654 r. posiadłość tę nabył Zachariasz Zappio, zamożny gdański kupiec, od Hansa Bendzen, który był jej właścicielem od 1614 r.

Krzyżowniki majątek, który został nadany przez Krzyżaków – Bockom, zamożnej i wpływowej rodzinie gdańskich patrycjuszy.

Kuźniczki wzmiankowane są w dokumentach od 1551 r. Posiadłość składała się z dwóch części: lewobrzeżnej tzw. oliwskiej.

Wieś Piecki (niem. Pietzkendorf) istniała już w czasie panowania książąt pomorskich. Najstarsza wzmianka pochodzi z 1238 r.

Jasień po zawarciu pokoju toruńskiego (1466 r.) wchodził w skład dóbr królewskich. Posiadłość dzierżawiły rody szlacheckie: Sokołowscy, Garczyńscy i Lewińscy.

W osadzie Migowo niegdyś rozpościerały się wielkie wrzosowiska, które upodobały sobie pszczoły. Na początku XVII w. przedsiębiorczy gdańszczanie mieli tu sporo pasiek.