W końcu lat dwudziestych majątek liczący 160 hektarów należał do Jerzego Ryxa.

W XVIII wieku we władaniu Sołłohubów, w tym w 1771 roku wojewody witebskiego Józefa Sołłohuba, a następnie Jana Sołłohuba, generała adiutanta królewskiego.

Siedlce przypadły księżnej Izabeli Czartoryskiej, która w 1807 roku sprzedała je rządowi austriackiemu.

W końcu lat dwudziestych majątek liczący 206 hektarów należał do spadkobierców Jadwigi Dobieckiej.

Stanisław Sroczyński (ur. 1911), syn Izasława Sroczyńskiego z Serok, żołnierz AK, zginął w powstaniu warszawskim 1 sierpnia 1944 roku podczas ataku na siedzibę gestapo na Szucha.

W 1783 roku Leszczyńscy mieli tu wielki piec do wytopu żelaza – wówczas w rękach Franciszka Leszczyńskiego, chorążego rawskiego.

W drugiej połowie XIX i w wieku XX w rękach Wernerów, w tym w 1909 roku Edmunda Wernera, a w późnych latach dwudziestych spadkobierców po Edmundzie Wernerze.

Ostatnimi właścicielami majątku byli Tyszkowie. Jeden ze Święckich z Rzewina zginął w czasie II wojny światowej.

W XVIII i w pierwszej połowie XIX stulecia Seroczyn należał do Cieszkowskich, w tym w 1783 roku do Krzysztofa Cieszkowskiego, kasztelana liwskiego.

W XVIII wieku Rykały były własnością Rudzkich, w tym w 1783 roku cześnikowej czerskiej, wdowy po Józefie Rudzkim.

Co najmniej do 1676 roku wieś zasiedlona przez liczną drobną szlachtę – Sarnackich.

W końcu XVIII wieku Rydzewo należało do Rościszewskich, a w końcu lat dwudziestych XX wieku Adama Bacciarellego, pochodzącego z rodziny Marcellego Bacciarellego..