Śledziówka (niem. Gross Heringshöft) to dobra rycerskie, które były niegdyś podzielone na Małe i Wielkie.

W 1608 r. jako właścicielkę wymienia się Małgorzatę Brant. Ok. 1650 r. majątek należy do Szeliskich, potem w 1804 r. do Kodlińskiego.

Dwór znajdujący się w Małych Walichnowach powstał w 1878 r. Był własnością starosty wałowego Niziny Walichnowskiej Petera Rudolfa Dirksena.

Pałac został zbudowany w 1893 r. (inne źródła podają datę: 1822 r., ok. 1820 r.) przez ówczesnych właścicieli – rodzinę Wiechertów.

Pierwszą siedzibą Bractwa Św. Jerzego był Dwór Artusa. Jednak w wyniku konfliktu, do którego doszło na początku lat 80-tych XV w., pomiędzy istniejącymi członkami bractwa, a innymi użytkownikami Dworu Artusa, ci pierwsi postanowili wnieść nową siedzibę.

Kopytkowo wzmiankowane jest po raz pierwszy w 1290 r. w dokumencie księcia Mściwoja II (Mszczuja), który nadał wieś braciom Żywanowi i Przybysławowi. Potem osada trafiła w ręce rycerza Janczaka.

Dwór wzniesiony został ok. 1800 r. Pierwotnie był to obiekt wolnostojący. Dwór należał do licznych rezydencji letnich Uphagenów.

Najwcześniejsze dane o zasiedleniu tej wsi wskazują na wczesne średniowiecze. Świadczą o tym znajdujące się tu grodziska.

Pierwsze wzmianki o Parkwicach pochodzą z 1312 r. i odnotowane są w dokumentach Zakonu Krzyżackiego. W 1328 r. nazwę wsi zapisano jako Preyterwicz.

Juchowo założone zostało w 1570 r. przez braci Asmusa i Aleksandra von Kleist z Radacza. Pozostawała w rękach tego rodu do lat 70. XIX w.

Od 1285 r. tereny te należały do dóbr rodziny Stango z Klasztorku, następnie do majątku w Marach. Prawdopodobnie w XV w. nastąpiło wyodrębnienie majątku z klucza dóbr.

Żabno wzmiankowane było już w 1344 r. jako dobra rycerskie w komturstwie tucholskim.