Osada Kębłowska Charwatynia, położona 3,5 km na południowy zachód od Kębłowa, od 1983 roku należała do parafii Strzebielino, natomiast od 1987 roku została przypisana do parafii Kębłowo. Pierwsze wzmianki o nazwie Charwatynia Kębłowska - Platen Zamek pojawiły się w 1688 roku. Określenie "charwatynia" odnosi się do "zniszczonego budynku" lub "opuszczonej budowli", typowego dla osad w leśnych obszarach.
Najstarsze zapisy wskazują, że dobra kębłowskie zostały nadane w 1354 roku przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego, Heinricha von Kniprode, braciom Wickoslavowi i Joskenowi von Jannewitz. Później trafiły one w posiadanie panów z Hütten, którzy pod polskim panowaniem przyjęli nazwisko von Czapski. W 1368 roku komtur gdański, Konrad Czolner von Rotenstein, potwierdził te nadania.
W XVI wieku Kębłowo było częścią klucza dóbr należących do rodu Lubockich. Poza rodowym Lubocinem, rodzina posiadała również Tyłowo i Barłomin, które otrzymali z nadania królewskiego.
W 1725 roku Johann Georg von Czapski, syn kasztelana Christopha von Czapski, przeszedł na protestantyzm i jak jego ojciec, sympatyzował z partią Stanisława Leszczyńskiego, co spowodowało jego banicję oraz konfiskatę majątku. Aby uniknąć tej konfiskaty, zastawił swój majątek pruskiemu dowódcy artylerii, hrabiemu Rybińskiemu, a ten w 1728 roku zastaw przekazał wojewodzie malborskiemu Piotrowi Jerzemu von Przebendowskiemu.
Po śmierci Przebendowskiego, jego wdowa wyszła za pruskiego kapitana von Zaboskritzki. On to w 1801 roku, po ugodzie z braćmi Jana, stał się właścicielem całego majątku. Ostatecznie od jego spadkobierców majątek nabył Ludwik von Platen w 1830 roku.
Pałac nazwany „Zamek Platen” w Charwatyni, wydzielony jako folwark z dóbr kębłowskich w 1855 roku, wybudował wspomniany Ludwik von Platen w latach 1855-1856. Była to piękna i okazała rezydencja w stylu neogotyckim, którą otaczał malowniczy park. Jego okolice urozmaicały stawy, strumyki i łąki. Pałac został zbudowany na wzniesieniu w dolinie Redy, w pobliżu źródeł tej rzeki. Otaczały go pagórki porośnięte lasem do 600 stóp nad poziomem morza. Spoglądał on daleko na dolinę Redy i Łeby, niedaleko od granic Pomorza. Pozwalał spojrzeć na wspaniałą panoramę, którą rzadko można zobaczyć. Wokół zamku znajdowały się założenia parkowe i ogrodowe, stawy, potoki i lśniące trawniki z ozdobnymi krzakami i kwiatostanem, jak podaje Alexander Duncker. Niestety, to malownicze założenie pałacowo - ogrodowe nie zachowało się do naszych czasów, bowiem część pałacu spłonęła (ok. 1900 roku) i pozostało tylko jedno jego skrzydło. Późniejsi właściciele, a po 1922 roku Franciszek Kankowski nie odbudowali posiadłości; rozebrali rumowisko i z uzyskanego materiału, wybudował nowe zabudowania mieszkalne i gospodarcze.
Sklep
Ogłoszenia
