Tytus Paweł Ligęza Kurdwanowski herbu Półkozic, cześnik gostyniński i sędzia ziemi łęczyckiej, kupił Komadzyn w 1775 r. Był żonaty z Różą z Paprockich, z którą miał troje dzieci: Stanisława, Jakuba i Mariannę.

Na początku XIX w. Franki były własnością Stanisława Jaksy Dobka, a później jego syna – Pawła Dobka radcy powiatu orłowskiego. Ten zapisał je w spadku Agnieszce z Dobków Pruszkowskiej żonie Franciszka Pruszkowskiego.

W 1784 r. Felicjan Świętosławski sprzedał Starą Wieś swojemu zięciowi Marcinowi Leopoldowi Czajkowskiemu – stolnikowi gąbińskiemu, sędziemu pokoju powiatu orłowskiego.

Pod koniec XVIII w. Kaczkowizna należała do Kazimierza Piwo, który w 1801 r. sprzedał ją Stanisławowi Kleniewskiemu. Po jego śmierci majątek przejął w 1833 r. Józef Kleniewski, sędzia pokoju powiatu orłowskiego.

Pierwsza oficjalna wzmianka o budynku pochodzi z 1841 r. Wówczas dworek należał do dziedzica Kutna Feliksa Mniewskiego, który sprzedał go Janowi Kaneckiemu i jego żonie Krystynie Juliannie z domu Tajcher.

Na początku XIX w. Muchnice należały do braci Jana i Józefa Głębockich. W 1801 r. połowę majątku kupił od nich Jakub Lesiewski. Zmarł on w 1821 r. i pozostawił żonę Józefę z Pintowskich oraz trzech synów: Antoniego, Józefa i Jana. Majątek w Muchnicach przejęli Antoni i Jan.

W II poł. XVIII w. Krzyżanówek miał dwóch właścicieli – połowa należała do rodziny Krosnowskich, a druga połowa do rodziny Suchorskich. Obie części zakupił Ignacy Krosnowski – jedną w 1784 r. od matki, a drugą w 1796 r. od Franciszki z Tarnowskich Suchorskiej.

W XVI w. właścicielami Goliszewa byli Goliszewscy herbu Jelita. W XVIII w. Antoni Goliszewski był stronnikiem Augusta III i komornikiem ziemskim łęczyckim.

Pod koniec XVIII w. majątek Wychny był własnością Jacka Wieszczyckiego starszego wojskiego ziemi gostynińskiej. Odziedziczyła go jego córka, Brygida, która wyszła za mąż za Antoniego Łąckiego komornika ziemi łęczyckiej.

W XVIII i XIX w. Rybie było własnością rodziny Gajewskich herbu Ostoja. W 1819 r. majątek po Franciszku Gajewskim odziedziczył Antoni Gajewski i jego żona Urszula Żwan.

Stodółki pod koniec XVIII w. były własnością Józefa Troczyńskiego. Zmarł on w 1815 r., a rok później wdowa po nim Agnieszka z Garczyńskich, sprzedała majątek swojemu synowi Michałowi Troczyńskiemu – radcy powiatu orłowskiego.

Po raz pierwszy wieś Ujazd w źródłach pisanych pojawia się w 1283 r. Przekształcona w miasteczko, stała się ośrodkiem sporego majątku od początku pozostającego w rękach prywatnych.