Do 1799 r. Bielice należały do Antoniego Brochockiego – szambelana JKM, kawalera Orderu św. Stanisława, od którego odkupił je Florian Bardziński – podczaszy, sędzia pokoju powiatu orłowskiego. Po Florianie w 1820 r. majątek przejął jego syn, Karol Bardziński. Po jego śmierci w 1863 r. majątek odziedziczyło troje dzieci: Piotr, Florian i Konstancja. W wyniku podziału majątku Bielice przypadły Piotrowi, a potem jego synowi Karolowi Józefowi Bardzińskiemu. W latach 1902-1925 majątek należał do Zygmunta Nepomucena Raczyńskiego, a po nim do Marii z Raczyńskich Lesznowskiej. Ostatnią przedwojenną właścicielką Bielic była Teresa z Horodyjewskich Szaszkiewiczowa. W 1945 r. majątek rozparcelowano. Po wojnie dwór udało odzyskać się Teresie Mokrzyckiej z Szaszkiewiczów. Potem dwór jeszcze kilkakrotnie zmieniał właścicieli. Obecnie trwa jego remont.
Dwór w Bielicach wybudowano pod koniec XIX w. na fundamentach nieistniejącego już XVII-wiecznego dworu. Jest to parterowy budynek z drzewa korkowego, z gankiem wspartym na czterech kolumnach i zakończonym trójkątnym szczytem. Całość nakrywa tzw. dach polski. Budynek otaczają resztki parku krajobrazowego.
