Dwór w Wyszecinie

Wyszecino było po raz pierwszy wymieniane w dokumentach w 1400 roku. Było to lenno rodu von Wyszeckich. Najstarszy przywilej króla polskiego pochodzi z 1552 roku.

Według katastru kontrybucyjnego z 1773 roku majątek był podzielony na dziewięciu szlacheckich właścicieli: dwóch właścicieli z rodu Wybickich (w tym wdowa Marianna Wybicka), Tempski, Dobrzemiński, Koslowski, Koss, Dobmbrowski, Robakowski i Zelewski. Według statystyki z 1789 rozróżniano: wieś szlachecką Wyszeczyn, Wyszeczyńską Hutę, Wyszeczyński Młyn. Od 1853 roku dobra szlacheckie były stopniowo wykupywane przez: Randta, Hildebranda, von Eversta, starostę Lesse, Tanenberga, von Below, Müllera oraz Röhringa, starostę i deputowanego do sejmiku powiatowego. W okresie międzywojennym XX wieku majątek uległ parcelacji i został sprzedany. Właścicielem był m.in. Werner von Manteuffel.

Po dworze w Wyszecinie (niem. Wyschetzin) pozostały jedynie zabudowania folwarczne. W latach 1920-1926 dwór wraz z folwarkiem o powierzchni 800 morgów był własnością barona Edmunda Unruha.

Ciekawostka:

Pod Wyszecinem rozegrała się bitwa 8 lub 9 kwietnia 1734 roku podczas polskiej wojny sukcesyjnej. Wojsko koronne dowodzone przez wojewodę lubelskiego Jana Tarłę stoczyło bitwę z wojskiem rosyjskim generała Piotra Lacy'ego. Po zaciętej walce bitwę za cenę znacznych strat wygrali Rosjanie.

• Radosław Kamiński, Dwory i pałace powiatu wejherowskiego. Historia, architektura, 2024
• Franz Schultz, Geschichte der Kreise Neustadt und Putzig, Danzig 1907
• Die Presse 1913, Jg. 31, Nr. 289 Zweites Blatt, Drittes Blatt
• Westpreussisches Güter-Adressbuch : Verzeichnis sämtlicher Güter mit [...] einem alphabetischen Orts - und Personenregister : Nach amtlichen Quellen [...] bearb

Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska, zdjęcie: Radosław Kamiński