Dwór w Kochanowie

W 1855 roku wieś Kębłowo (niem. Platenrode) została wydzielona z dóbr kębłowskich jako majątek ziemski.

W 1903 roku właścicielką majątku była Joanna Schroeder, a dzierżawcą Herman von Hertell. W 1912 roku właściciel trzech domów w Sopocie, dr Edgar Schwarzenberger kupił Kochanowo jako rezydencję wczasową. W tym samym roku sprzedał ją Emilowi Koch. W 1924 roku Emil Koch zmarł wskutek zaczadzenia, którego doznał w czasie gaszenia pożaru w dworze. Po jego śmierci majątek odziedziczyła wdowa po nim Magdalena Koch z domu Zils.

Po I wojnie światowej, w latach dwudziestych, przyjęła się nazwa polska wsi Kochanowo - od nazwiska właścicieli wsi. Majątek został rozparcelowany w 1936 roku. Wówczas firma państwowa zaczęła w Kochanowie budować domy drewniane tzw. poniatówki.

Dwór w Kochanowie został wybudowany w 1888 roku. Obecnie jest własnością gminy Luzino i pełni funkcję mieszkalną oraz handlową.

Na północ od dworu, w lesie, znajdują się pozostałości cmentarza rodowego. Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1936 roku. Zachował się także nagrobek Emila Kocha. Jego syn Rudolf Arnold Franciszek Koch ożenił się w 1937 roku z Anną Marią Döhring.

Ciekawostka:

W 1892 roku do Królewskiego Gminazjum w Wejherowie trafiły liczne zbiory dydaktyczne. Do zbiorów przyrodniczych niejaki pan Egon Gerhard Groenevelda z Kębłowa (urodzony w 1876 roku) oddał skórę żmiji.

• Radosław Kamiński, Dwory i pałace powiatu wejherowskiego. Historia, architektura, 2024
• www.metryki.genbaza.pl
• https://zabytek.pl
• https://www.ptg.gda.pl
• Zbigniew Klotzke, Kębłowo. Wieś i parafia, 2006
• Bericht über das Königliche Gymnasium zu Neustadt in Wpr. für die Zeit von Ostern 1892 bis dahin 1893
• Stammliste des Königlichen Kadettenhauses Culm-Cöslin (1. Juni 1776-1. November 1907)

Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska, zdjęcie: Radosław Kamiński