Pierwszy zapis historyczny o Przewłoce pochodzi z 1426 roku. Wtedy to władze słupska dla bezpieczeństwa żeglugi na Słupi wykupiły te tereny.

Pierwsza wzmianka o Osiekach Słupskich pochodzi z końca XVIII wieku. Do XIX wieku było to lenno rodu von Bandemer.

Pęplino było niemiecką osadą należącą do klasztoru w Białobuku i klasztoru Norbertanek w Słupsku. W czasach reformacji dobra stały się własnością książęcą, a w czasach pruskich były własnością królewską.

Objazda jest starą osadą słowiańską. Zostaje po raz pierwszy wymieniona w dokumencie z 1281 roku. Została wtedy nadana przez księcia gdańskiego Mściwoja II dla klasztoru norbertanów w Białobokach koło Trzebiatowa jako villa Obesda.

Pierwsza wzmianka o Machowinie pochodzi z dokumentu z 1364 roku. To właśnie z Machowina wywodzi się możny patrycjuszowski ród pomorski von Schwaven, który przybył tu z południa Niemiec.

Pierwsza wzmianka o Duninnowie pochodzi z 1493 roku z potwierdzenia istnienia parafii we wsi. Pozostawało ono własnością Krummelów do XIX wieku. Po nich Duninowo przejęli skoligaceni z nimi von Belowie.

Machowinko wzmiankowane było po raz pierwszy w listach lennych dla rodziny von Ramel w 1506, 1547 i 1568 roku. W XVII wieku właścicielem majątku był Georg Henry von Ramel.

Wieś Zaleskie wzmiankowana jest po raz pierwszy w 1344 r. Pierwszym właścicielem był von Typhanow. Od 1461 do 1945 r. pozostawała w rękach rodziny von Below. Jedną z czołowych postaci tego rodu był major Andrzej Mikołaj Jerzy.

Gąbino od 1403 roku wchodziło w skład majątku rodu von Bandemer i pozostało w ich rękach do 1945 roku. Ostatnimi właścicielami wsi z tego rodu byli: Warner, mistrz rycerski i członek "Domu Panów" oraz jego syn Jürgen.

Niestkowo po raz pierwszy wzmiankowane jest w dokumencie z 1227 roku wystawionym przez księcia Barnima I ze Szczecina dla klasztoru w Białobuku (Nestc in Stolp minore in parwo Zstolp).

Dębina (niem. Schönwalde) już w 1493 roku była własnością rodu von Bandemer. Inne źródła podają, iż pierwsza wzmianka o wsi pochodzi dopiero z 1668 roku. W 1717 roku właścicielami byli Asmus von Bandemer i Peter Christoph von Somnitz.

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z XIV w. W 1485 r. stanowiła ona własność von Schwave, a następnie stała się lennem rodu von Rhamel. Z 1523 r. zachował się dokument, w którym napisano: Jurgen Ramel myt synem Broder thom Weitenhagen.