Nazwa miejscowości kojarzy się głównie z bitwą z 17 września 1462 roku, kiedy to rycerstwo zakonne pod dowództwem Fritza von Ravenecka uległo polskim oddziałom Piotra Dunina.

W latach 1180-1220 znajdujemy pierwsze wzmianki o Sulicicach. W 1400 r. był to już majątek rycerski na prawie polskim. Gniazdo rodowe Sulickich - kaszubskiej szlachty rodowej herbu Mora i herbu Korona.

Na starych mapach znajdujemy w tym miejscu nazwę Neuhof , co oznaczałoby Nowy Dwór. Teren ten został zmeliorowany przez sprowadzonych w 1599 roku przez Jana Wejhera osadników holenderskich.

O wsi Słuchowo położonej przy trasie wojewódzkiej Wicko-Krokowa wiemy niewiele, jeszcze mniej o samym dworze. Po oryginalnym obiekcie pozostała zabytkowa brama.

Stary zespół folwarczny, najwcześniejsze informacje o osadzie odnotowano w 1282 r., a już w 1340 r. nabywa ona prawo chełmińskie, które nadał jej komtur von Kniprode. W XIX w. był własnością takich osobistości jak Max Willers.

W 1423 roku wieś nabyły norbertanki z Żarnowca. Dworek w centrum wsi zbudowany został na przełomie XVIII/XIX wieku. Wieś znana jako miejsce urodzenia Floriana Ceynowy- twórcy regionalizmu kaszubskiego.

W 1220 r. książę pomorski Świętopełk zatwierdza klasztorowi w Oliwie dobra nadane przez jego poprzedników – w tym wsi Sarnowitz. W 1342 r. wielki mistrz Ludolf Kȍnig ponownie zatwierdza klasztorowi dobra oraz określa granice.

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1342 roku i dotyczy granic klasztoru żarnowieckiego. W 1623 roku jest w rękach Gneomara Reinholda Krokowskiego, później pełni rolę tzw. królewszczyzny.

Dobra wierzchucińskie przynależały do klasztoru w Żarnowcu od 1257 roku. Sama wieś położona na skraju północno-zachodnim jeziora Żarnowieckiego, była wsią graniczną.

Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z ok. 1400 roku. Było to gniazdo rodowe Parszkowskich, od 1755 r. własność Donimirskich, potem Łyśniewskich (po 1776 r.). Od 1846 r. była siedzibą Koziczkowskich spod Mirachowa.

Pierwotny folwark Tyłowo należał do majątku Lubocino. Pierwsze wzmianki o wsi dotyczyły kaplicy św. Sebastiana z 1340 roku, która popadła w ruinę za czasów protestanta Czapskiego około 1678 roku.

Żelazkowo było niegdyś folwarkiem należącym do majątku rycerskiego Redkowice. Wielki Mistrz zakonu krzyżackiego Dietrich von Altenburg przekazał owe ziemie w lenno Janowi de Pirch.