Dwór w Lubocinie

Lubocino to wieś położona w gminie Krokowa, nieopodal Jeziora Żarnowieckiego, której historia sięga XIII wieku. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1277 roku, kiedy wymieniano ją w dokumentach dotyczących ustalania granic wsi Karlikowo. W 1342 roku Lubocino pojawia się również przy rozgraniczaniu dóbr klasztoru żarnowieckiego. Początkowo wieś była majątkiem rycerskim na prawie polskim i siedzibą rodową rodziny Lubockich, którzy byli jej właścicielami od 1429 do 1624 roku.

Po rodzinie Lubockich wieś przechodziła przez ręce wielu znanych pomorskich rodów, w tym Jasków (1624–1667), Czapskich (1667–1755), Przebendowskich (1755–1789), Zabokrzyckich (1789–1818), a następnie von Platen (1818–1844), Dresslerów (1844–1847), Behnke (1847–1862) i Rodenackerów (1862–1903). W 1903 roku Lubocino zostało rozparcelowane, gdy przeszło we władanie państwa pruskiego.

Podczas zaboru pruskiego wieś nosiła nazwę Lubezin, którą podczas okupacji niemieckiej w 1942 roku zmieniono na Laubheim, w ramach akcji germanizacji. Celem tej zmiany było wymazanie kaszubskiego dziedzictwa regionu.

Obecnie dwór w Lubocinie, zbudowany na planie prostokąta z jednospadowym dachem, pełni funkcję szkoły podstawowej imienia kaszubskiego pisarza Jana Drzeżdżona. Otoczenie budynku zostało dostosowane do współczesnych potrzeb – znajdują się tu plac zabaw, boisko oraz odnowione ciągi komunikacyjne.

• Radosław Kamiński
• Franz Schultz, Geschichte der Kreise Neustadt und Putzig, Danzig 1907
• Hans Prutz, Geschichte des Kreises Neustadt in Westpreußen, Danzig 1872
• www.westpreussen.de

Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska, zdjęcie: Radosław Kamiński