Niepiękny, choć niewątpliwie niepowtarzalny w swym dziwacznym kształcie dwór z czwartej zapewne ćwierci XIX wieku, parterowy, nakryty dachem dwuspadowym.

Od 1877 roku własność Grobickich, najpierw Wincentego, później jego syna Aleksandra, a następnie w 1909 roku Aleksego Grobickiego.

Podobnie jak w Woli Boglewskiej czy Wiązownie dwór we Wsoli bardziej przypomina wznoszone z początkiem XX wieku miejskie wille niż tradycyjne ziemiańskie siedziby.

W końcu lat dwudziestych XX wieku właścicielem majątku liczącego 756 hektarów był Michał Grodziński.

Od 1912 roku w rękach Deskurów, w tym w końcu lat dwudziestych Wojciecha Deskura.

Na początku lat trzydziestych gospodarował tu zapewne Mieczysław Jaczniakowski.

W końcu lat dwudziestych XX wieku majątek liczył 292 hektary i należał do Sławomira Miklaszewskiego.

W 1909 roku Krzyżanowice należały do Józefa Dobieckiego, a w końcu lat dwudziestych do Anny i Stanisława Dobieckich. Majątek liczył wówczas 520 hektarów.

W efekcie Przytyk przeszedł na Kochanowskich i był w ich rękach do 1835 roku

Kosów Większy w XIX wieku należał kolejno do Zabierzowskich i potem od drugiej połowy XIX wieku i w wieku XX do Niecieckich.

Dwór równie dobrze mógłby stanąć na najdalszych, syberyjskich krańcach Imperium Rosyjskiego jako okazały miejski dom lub podmiejska dacza.

Bartodzieje znane są od XV wieku. W 1783 roku pozostawały zapewne we władaniu Kanuta Dłuskiego, starosty zwoleńskiego. W XIX wieku własność kolejno Krzywickich, Mikulskich, Kuszewskich.