Niepiękny, choć niewątpliwie niepowtarzalny w swym dziwacznym kształcie dwór z czwartej zapewne ćwierci XIX wieku, parterowy, nakryty dachem dwuspadowym, z piętrową częścią środkową, w części cofniętą i tworzącą wnękę. Dzieli ją balkon wsparty na lizenach i dwóch toskańskich kolumnach, co sprawia, że wejście poprzedza portyk in antis. Otwory okienne i drzwiowe cofniętego fragmentu części środkowej zamknięte półkoliście. W zwieńczeniu spłaszczony trójkątny naczółek.
Na początku XVIII wieku własność zapewne Marianny z Karskich Lassockiej, starościny sękocińskiej, potem być może Stanisława Morsztyna, wojewody sandomierskiego. W 1783 roku własność Antoniego Kosickiego, kapitana wojsk koronnych. W późnych latach dwudziestych XX wieku majątek liczący 210 hektarów należał do Zdzisława Zakowskiego (Żakowskiego?).
Dom w dość przyzwoitym stanie. Park w stanie dobrym. Obiekt zamieszkany, niedostępny, widoczny z większej odległości