Zespół dworsko-parkowy w Popielżynie – Zawady został założony w 1866 r. z układem części folwarcznej, sadu i stawów.

Majątek liczył wówczas 644 hektary. Charzyńscy pozostawali właścicielami majątku do końca.

Niegdyś Żukowo-Wawrzątki. W 1783 roku w rękach wdowy po stolniku zawkrzeńskim Walentym Zakrzewskim.

Właścicielką resztówki w 1937 roku została Helena Mieczkowska, której skonfiskowano posiadłość w 1950 roku.

W XVIII wieku i być może jeszcze w pierwszej połowie wieku XIX Zaborowo było własnością Kadłubowskich.

W końcu lat dwudziestych majątek liczący 250 hektarów należał do Aleksandra Orłowskiego. W rękach rodziny Orłowskich Skrzynki pozostawały do końca.

W 1905 roku własność Aleksandra Cieszewskiego, a pod koniec lat dwudziestych Stanisława Brzezińskiego.

Syn Konstantego Klukowskiego ze Skarboszewa Czesław Klukowski (ur. 1896), aresztowany w 1945 roku przez NKWD i wywieziony w głąb ZSRR, zmarł w transporcie.

W końcu XVIII wieku własność Zielińskich, a w XX wieku i aż do końca Kalinowskich, w tym w 1909 roku Antoniego Kalinowskiego, a w końcu lat dwudziestych Jerzego Kalinowskiego.

W XX wieku w rękach Karczewskich, w tym w końcu lat dwudziestych Zdzisława Karczewskiego.

W XVIII wieku własność Wągrodzkich, w tym w 1783 roku Adama Wągrodzkiego, pisarza ziemskiego zakroczymskiego.

Ostatnimi właścicielami majątku byli Tyszkowie. Jeden ze Święckich z Rzewina zginął w czasie II wojny światowej.