Twój koszyk jest pusty
Liczba produktów w koszku: 0.
Przeczytaj więcej informacji o pałacu w Damnicy. Poznaj jego historię, dowiedz się jak zmieniał się obiekt na przestrzeni lat i przeczytaj ciekawostki. Miłego czytania!
Damnica wzmiankowana jest po raz pierwszy w 1407 r. Pierwszymi właścicielami dóbr damnickich byli pomorscy feudałowie von Stojentin. W 1469 r. bracia Klaus i Lorenz von Stojentin otrzymali nadanie od księcia Eryka. W latach 1485 - 1585 właścicielami byli przedstawiciele rodu von Schwave. Po wojnie 10-letniej stały się własnością Daniela Hebrona, który pochodził ze Szkocji. Był on synem Aleksandra Hebrona, hrabiego Bothwell, zwolennika Marii Stuart, który po jej uwięzieuniu musiał opuścić Szkocję. Po śmierci Daniela majątek przeszedł na własność jego syna, Fryderyka. W rękach rodziny Hebron majątek pozostał do 1717 r. Następnie kolejny dziedzic, Ernest sprzedał majątek generałowi Johannowi von Hainsky. Poprzez małżeństwo córki Siegfrieda von Hainsky Henerietty Dorothey dobra damnickie przeszły w posiadanie von Puttkamerów. W 1835 r. majątek kupił podpułkownik Heinrich Karl Philip von Damintz. Kolejnymi właścicielami byli: Richard von Blankensee (1884), Karl von Gamp (1910), Klara von Gamp Massaunen (1924), Armster Camp (1938). Karl von Gamp został wyniesiony przez cesarza Wilhelma do godności barona von Gamp-Massaunen. Karl von Gamp prowadził szeroką działalność polityczną, będąc m.in. członkiem Reichstagu. Jego prawnik prowadził sprawy znanej firmy farmaceutycznej Bayera (ta sama firma, która obecnie najbardziej znana jest z produkcji aspiryny). Z firmą tą w późniejszym czasie związał się dodatkowo poprzez związek małżeński z Klarą, która była córką właściciela firmy. Córka Karla i Klary – Ilza wspólnie z mężem Karlem Armsterem byli ostatnimi przedwojennymi właścicielami Damnicy.
Pałac w Damnicy został zaprojektowany na zlecenie właściciela Richarda von Blankensee według projektu znanego architekta niemieckiego Gustawa Knoblaucha na przełomie XIX i XX wieku. Jako budowa eklektyczna nosi w sobie elementy różnych stylów historycznych, jednocześnie wprowadzając do wnętrza elementy nowoczesności „fin de siècle", jakim była secesja. Sala zwierciadlana z bogato malowanym plafonem z wyobrażeniem alegorycznych postaci symbolizujących pory roku zachowała swój pełny wystrój. Z kolei gabinet myśliwski zdobiony jest malowidłami, które prezentują zwierzynę miejscowych lasów. Żyrandol w holu oraz witraż przy wejściu głównym prezentują wysokiej klasy wyroby w stylu secesyjnym. Ciekawostką jest wysoka palma, dla której wybudowano przeszkloną kopułę. Przywieziono ją w 1919 roku z Palestyny. Pałac otoczony jest okazałym parkiem.
Pałac jest siedzibą Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego im. Marynarza Polskiego. Od 2021 roku część pomieszczeń podnajmuje Centrum Kultury Powiatu Słupskiego. W tym samym roku w czerwcu zakończył się również generalny remont pałacu.
Centrum Kultury Powiatu Słupskiego przy współpracy z Bałtycka Biblioteka Cyfrowa odnalazło skany planów rozbudowy pałacu w Damnicy. Jak się okazuje baronowa von Gamp wraz z mężem mieli wizję dalszej rozbudowy pałacu. Powstać miała ogromna sala, do której z pałacu można by przejść oszklonym łącznikiem.
Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska
Zdjęcia:
Rodzaj obiektu: | Nie |
Zastosowanie: | Siedziba Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego oraz Centrum Kultury Powiatu Słupskiego |
Stan zachowania: | Odrestaurowany |
Zespół: | pałacowo-parkowy |
Skład zespołu: | pałac, park |
Numer rejestru zabytków: | 1148 |
Numer dawnego rejestru zabytków: | 240 |
Organ wpisujący: | Wojewódzki Konserwator Zabytków w Słupsku |
Data wpisu do rejestru: | 12 marzec 1987 |
Indico S.C. , Przyjaźni9, 84-215 Gowino
NIP: 5882424318, REGON: 366309509
Kontakt z redakcją: