Pierwsza wzmianka o wsi Łebunia pochodzi z 1400 roku. Łebunia przez wiele stuleci tworzyła wraz z Cewicami i Maszewem klucz dóbr szlacheckich rodu von Grelle. Najstarsze wzmianki o majątku pochodzą z 1410 i 1412 roku. Wtedy to przedstawiciel rodu von Grelle został sądownie zobowiązany do uiszczenia płatności na rzecz Stepkowa z Lęborka. C. Grzela jako przedstawiciel ziemi lęborskiej podpisał w 1440 roku w Kwidzynie akt przystąpienia do antyniemieckiego związku miast i ziem pomorskich. Dziesięć lat później Grzela otrzymał w nadaniu Łebunię, Cewice i Maszewo. Ród Grzelów dzierżawił Łebunię do lat 30-tych XIX wieku. Potem właściciele często się zmieniali, m. in. Sarbscy i von Grumbkow. W 1784 roku w skład majątku łebuńskiego wchodziły dwa folwarki: Łubunia i Łebuński Bór. Po 1800 roku właściciele często się zmieniali. W 1905 roku Robert Sinner, radca handlowy z Karlsruhe, zakupił majątki Maszewo, Łebunię oraz Cewice. Miał nimi zarządzać mąż jego córki Luise – Gustav Rodecker von Rotteck. W późniejszych latach majątek w Łebuni Robert Sinner przekazał swojej córce.

Pałac został wybudowany w 1863 roku. Po 1945 roku w pałacu mieścił się PGR. Obecnie jest w rękach prywatnych, trwają w nim prace remontowe.

• Alicja Świetlicka, Elżbieta Wisławska, Słownik Historyczny Miast i Wsi Województwa Słupskiego, Słupsk 1998.
• Urlich Dorow, Zapomniana przeszłość. Upadek pomorskich majątków rolnych na przykładzie powiatu lęborskiego, Pruszcz Gdański 2010.
• Piotr Skurzyński, Radosław Kamiński Dziedzictwo kulturowe Północnych Kaszub.
• Rejestr zabytków nieruchomych – stan na 16-06-2016.

Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska, zdjęcia: wizytacja terenowa sierpień 2020 r.