Miasto przypuszczalnie zostało założone przez zakon norbertański z klasztoru w Żukowie obok Gdańska. W kościele ewangelickim znajdują się płyty nagrobne byłych właścicieli posiadłości – rodziny von Weiher. Pierwszymi właścicielami majątku był ród von Grelle (XVII w.), następnie von Prich. Aż do XVIII w. miejscowość należała do rodziny von Weiher. Potem posesjonaci często się zmieniali. W roku 1906 majątek zakupił podporucznik Siebenbürger za 510 tysięcy. Po I Wojnie Światowej 700 hektarów gruntu zostało sprzedanych uciekinierom z byłych Prus Zachodnich. Następnie Otto Siebenbürger sprzedał w 1934 roku 124 hektary ziemi, do podziału dla osadników. Po II Wojnie Światowej właścicielem reszty majątku zostało rodzeństwo Prey, którzy wydzierżawili ziemię Wehrmachtowi. W pałacu zorganizowano szkołę rolniczą dla żołnierzy przechodzących do cywila. W roku 1940 właścicielem był Pan Lenz. Ostatnią posiadaczką była Gertrud Wöltz, która wynajęła obiekt Reichswehrzowi a potem Wehrmachtowi.
Pałac znajdujący się w Bukowinie najprawdopodobniej istniał jeszcze w 1960 r. Został on później rozebrany, w wyniku rozwiązania spółdzielni produkcyjnej. Natomiast cegieł z pałacu użyto przy budowie innych obiektów mieszkalnych.
