Maszewo po raz pierwszy jest wymieniane w wykazie powinności wojskowych z okresu 1400-1406. Na podstawie tego dokumentu wiemy, że miejscowość miała obowiązek wystawić jednego służebnego na rzecz Zakonu (np. na wypadek wojny). Druga wzmianka o Maszewie pojawia się w akcie z 1424 r., w którym mowa jest o czynszach i świadczeniach wsi komturstwa gdańskiego na rzecz Zakonu, w tym Ziemi Lęborskiej. Najstarszą wzmiankowaną rodziną, która posiadała Maszewo był ród Grzelów (Grelow, Grela, Grella). Występowali oni również jako właściciele: Łebuni, Bukowiny, Cewic, Pogorzelic i Siemirowic. Maszewo było w ich posiadaniu między 1449 a 1780 r. oraz w 1804 r. W XV i XVI w. Grzelowie otrzymali wiele listów lennych. Ród Grellów pochodził z okolic Tucholi. W czasach panowania krzyżackiego na Pomorzu, pastowali stanowiska sołtysów na ziemi lęborskiej. Najprawdopodobniej z protekcji rodu Święców otrzymali oni, za zasługi na rzecz Zakonu, wyżej wspomniane majątki. Dnia 18 lipca 1658 r. został złożony akt lenny elektorowi brandenburskiemu. Wśród składających hołd pojawiły się nazwiska m.in.: Henryka Grzeli z Cewic i Maszewa oraz jego brata Bartosza, który reprezentował Cewice, Maszewo, Łebunię i Bukowinę. Obok Grzelów hołd składała także rodzina Mikołaja Rostka z Maszewa. Istnieje przypuszczenie, iż z Grzelami spokrewniony był ród Röpke (Roebke, Rapke, Ripke, Rupk). Występują oni we wcześniej wspomnianych dokumentach jako właściciele Maszewa. Jednak w dokumentach hołdu lennego się nie pojawiają. Jeden z członków rodziny Röpke był zobowiązany stawić się do służby wojskowej. We wcześniejszym wykazie powinności szlachty Ziemi Lęborskiej (z 1523 r.), są wzmiankowani jako ród z Maszewa, który wystawia jednego konnego. Może to potwierdzić, iż rodzina Röpke była spowinowacona z Grzelami. W latach 1737-1741 Grzelowie stracili połowę swoich udziałów w Maszewie na rzecz majora von Rendorfa. Mogło to być spowodowane koligacjami rodzinnymi. W 1780 r. na omawianych ziemiach osiadł hrabia Adolf Bogumił Warszowicz (Warsowitz), który nabył te dobra za sumę 9 tys. talarów. Od 1784 r. stał się on jedynym właścicielem Maszewa. W 1804 r. majątek przechodzi na własność Adama von Böhna, który zakupił go za kwotę 21 tys. talarów. Böhen (w późniejszych dokumentach jest także nazywany Chmielińskim) przebywał w Maszewie przez 24 lata. Od 1828 r. właścicielem Maszewa był von Rahmel (Rębielewski), który według F. Schultza pochodził prawdopodobnie z rodu Krokowskich. Jego majątek został jednak zlicytowany w 1831 r. Od 16 stycznia 1856 r. właścicielem Maszewa był kupiec Hartmann. Miał on jednak długi, więc majątek został zlicytowany. Dnia 24 grudnia 1894 r. dobra maszewskie przejęło Niemieckie Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie. Od nich majątek odkupił Herman Czech. Dnia 16 listopada 1899 r. właścicielem został Ryszard Maync, który 15 listopada 1904 r. przekazał majątek Karolowi Frankowi ze Słupska. W 1905 r. całe Maszewo wykupił radca komercjalny i przemysłowiec, Robert Sinner z Karlsruhe. Był on również posiadaczem folwarków w Cewicach i Łebuni. Sinner założył w Maszewie fabrykę prasowanych drożdży. Po jego śmierci w 1932 r. spadkobiercą i właścicielem majątku do 1945 r. był jego syn Rudolf.
Po II wojnie światowej fabrykę przejął przedstawiciel Ministerstwa Skarbu Państwa. Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych skierowało tutaj Stanisława Warnockiego, który został właścicielem folwarku oraz fabryki.
Sklep
Ogłoszenia
