Pierwsza wzmianka o Niebędzinie pochodzi z dokumentu opisującego Redkowice z 1335-1341 roku. Pierwszymi znanymi z kart historii właścicielami majątku byli Pierzchowie (Pirchowie).
Gęś po raz pierwszy wzmiankowana jest w dokumentach z 1347 roku. Jest to dawna siedziba rodu Wejherów. W 1377 roku jako właściciel wymieniany jest Wejher von der Gaus. Później majątek musiał przejść w inne ręce.
Najstarsza wzmianka o wsi pochodzi z 18 lub 20 listopada 1379 roku. Pogorzelice były wsią szlachecką należącą do rodu von Grumbkow. W 1426 roku nabył ją jeden z członków rodziny von Stojentin.
Pierwsza wzmianka o Janisławicu pochodzi z 1876 roku. Dotychczasowy sołtys Grzeforz utowrzył tu folwark. Powstanie owego folwarku wiąże się z okresem uwolnienia chłopów od pańszczyzny i przyznania warstwom nieszlacheckim praw do posiadania ziemi.
Pierwsza wzmianka o Pogorszewie pochodzi z roku 1340 z dokumentu opisującego granice Redkowic. Wówczas właścicielem był niejaki Sobiesław (Sobeslaus). W 1353 roku komtur gdański nadał połowę wsi Wojciechowi.
Przypuszczalnie wieś związana jest ze szlacheckim rodem Rybków (Repken, Ripke, Ropke). Co najmniej od 1507 r. (akt lenny wystawiony przez księcia szczecńskiego Bogusława X) Rybki należały do Lęborka.
W 1374 roku wieś lokowana była na prawie niemieckim. Cztery lata później komtur gdański Walpold von Bassenheim wystawił dokument nadający czcigodnemu Vicke cztery z czterdziestu łanów wioski.
