Szlachetny w prostocie klasycystycznych form dwór wzniesiony pomiędzy 1860 a 1870 rokiem zapewne dla Chudzyńskich, parterowy, z piętrową częścią środkową zryzalitowaną z obu stron, opiętą korynckimi pilastrami wielkiego porządku dźwigającymi belkowanie. Zwieńczenie tworzą trójkątne frontony dekorowane, podobnie jak gzyms, modylionami. Nieco neorenesansowy charakter nadaje budowli triada półkoliście zamkniętych porte-fenêtres w elewacji ogrodowej przywołująca arkadowe loggie włoskich willi. W tym samym neorenesansowym charakterze utrzymana jest sionka w elewacji frontowej opięta jońskimi pilastrami i półkolumnami, o półkoliście wykrojonych oknach i odrzwiach. Włoskorenesansowej modzie odpowiadał również niewielki pawilonik w formie nieregularnej willi włoskiej z czworoboczną wieżą, usytuowany pierwotnie po lewej stronie dworu, połączony z nim parterowym łącznikiem. Na korpusie dworu dachy trójspadowe, na części środkowej dach dwuspadowy.
Po połowie XIX wieku własność Chudzyńskich, później Dehnelów. Ostatnim właścicielem Zalesia był Tadeusz Słubicki.
Dom w bardzo dobrym stanie. Park w części uporządkowany, w części zdziczały. Obiekt niedostępny, słabo widoczny z odległości. Własność prywatna.