Niepozbawiony wdzięku i oryginalności, choć pozbawiony formalnej konsekwencji klasycystyczno-neorenesansowy dwór z wieżą przypominającą donżon wczesnośredniowiecznej warowni. To swoista villa-castello, gdzie elementy obronne założenia wchłonięte zostały przez samą rezydencję. A może to wizja dworu wyrosłego na ruinach starego zamczyska? Trudno odczytać intencje autora. Dwór wzniesiony około połowy XIX wieku dla Domańskich, parterowy, nakryty dość niskim dachem naczółkowym, z piętrową zryzalitowaną częścią środkową opiętą kanelowanymi pilastrami wielkiego porządku i zwieńczoną trójkątnym naczółkiem. Półkoliście zamknięte okna środkowej części przywołują wspomnienie arkadowych loggii renensansowych willi włoskich. Kwadratowa u podstawy, w środkowej partii ośmioboczna, w końcu eliptyczna w przekroju wieża zwieńczona krenelażem dostawiona została około 1900 roku przez Suskich. Boczne parterowe aneksy zwieńczone balustradą dodane zostały być może współcześnie z wieżą.
W 1783 roku Warpęsy należały do Stefana Domańskiego, podwojewodziego czerskiego, od 1796 roku do jego syna Antoniego Domańskiego, czerskiego sędziego pokoju, od 1827 roku do Mateusza Domańskiego, sędziego kryminalnego województwa płockiego, a po nim do jego syna Edmunda Domańskiego. Od 1855 roku do końca własność Suskich, w tym najpierw Piotra Suskiego, a w końcu lat dwudziestych XX wieku Władysława Suskiego. Majątek liczył wówczas 421 hektarów. W czasie okupacji administratorem majątku Warpęsy był Wacław Hulewicz, ziemianin wyrzucony przez Niemców z Pomorza. Jego syn Benedykt Hulewicz (ur. 1926), żołnierz AK, zginął w powstaniu warszawskim 1 września 1944 roku. Córka Teresa Hulewiczówna (ur. 1921), żołnierz AK, sanitariuszka, zginęła w powstaniu warszawskim 5 września 1944 roku. Drugi syn Maciej Hulewicz (ur. 1920), żołnierz ZWZ, aresztowany przez gestapo 19 września 1940 roku, został zamęczony przez Niemców w Auschwitz 21 grudnia 1940 roku.
Dom w trakcie odbudowy. Park zdziczały. Obiekt niedostępny, niewidoczny z większej odległości.