Pałac w Boglewicach, o przeważających cechach swoiście rozumianej architektury renesansowej, powstał pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku dla Bersonów, rodziny wielkich warszawskich przemysłowców. Piętrowy, nakryty niskim dachem czterospadowym, z wąskimi ryzalitami po bokach i trójosiowym ryzalitem na osi poprzedzonym arkadowym portykiem, na którym taras. Ryzality boczne zwieńczone ściankami attykowymi dekorowanymi wazami – ryzalit środkowy ścianką attykową wyrastającą ponad wąski trójkątny naczółek. Elewację ogrodową, pozbawioną wyjścia do ogrodu i przypominającą przeciętną miejską kamienicę, urozmaica jedynie przysadzisty ryzalit środkowy zwieńczony trójkątnym frontonem. Neorenesansowy charakter ujawnia się przede wszystkim w formach dekoracyjnych – boniowaniu, nadokiennych zwieńczeniach, trójkątnym naczółku, attykowych ściankach, arkadowym portyku. Dość szeroka elewacja frontowa przypomina bardziej klasycystyczne pałace niż zwarte renesansowe wille. Eklektyczna wielość historycznych cytatów to cecha architektury końca XIX wieku. Zajęła ona miejsce dotychczasowej konsekwentnej architektonicznej wypowiedzi w jednym historycznym stylu. Na cmentarzu w Boglewicach zachowało się efektowne mauzoleum rodziny Bersonów w formie zwieńczonego dorycką kolumnadą sarkofagu.