Janowice w średniowieczu były polską posiadłością szlachecką, które zgodnie z polskim prawem świadczyły daninę naturalną. O wsi wspomina się po raz pierwszy ok. 1335-1341 roku w nadaniu sąsiedniej wsi Redkowice. Dietrich von Altenburg wymienia w nim szlachcica Jaśka (Jesko) z Janowic.
1 stycznia 1354 roku Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego Winrich von Kniprode nadał braciom Wirkosławowi i Jaśko (Joske, Jesko) von Janowicz (Jannewitz) Janowice na prawie magdeburskim. Od tej pory daniny naturalne zostały zastąpione czynszem pieniężnym.
W 1398 roku nastąpił podział na Janowice i Janowiczki. Stało się to za sprawą umowy kupna zawartej pomiędzy sądem ziemskim w Lęborku, w której występowali: Jaśko, Leonard i Mikołaj Swinich.
Najprawdopodobniej od nazwy wsi pochodzi nazwisko rodowe dawnych właścicieli (Janowic, Janowicz). Ich obecność potwierdzają listy lenne z lat 1493-1621. W 1523 roku wymienia się Pawła Janowicza i jego brata, w 1628 roku: Jerzego, Edwalda i Fryderyka Janowiczów.
W 1516 roku Claus von Jannewitz został ogłoszony przez księcia pomorskiego Bogusława X dziedzicem Janowic. W 1528 roku książęta Georg i Barnim potwierdzili pożyczkę dla kuzynów Paula i Clausa von Jannewitz. W 1544 roku książę Barnim podarował Marcusowi von Jannewitz wsie: duże i małe Janowice. Podczas przekazywania w lenno elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma w 1658 roku Janowice reprezentowane były przez: Krystiana, Henryka i Wawrzyńca Janowiczów. W 1658 roku właścicielem majątku byli Heinrich i Lorentz von Jannewitz. W rękach tego rodu Janowice pozostawały do około 1700 roku.
Kolejnym właścicielem wsi był marszałek polny Carl von Natzmer (od 1705 roku). W 1739 roku wybudował on jednokondygnacyjny, dwuskrzydłowy dwór. Natzmer nie doczekał się potomka dlatego musiał on sprzedać majątek. W 1776/77 roku właścicielem Janowic zostali bracia bądź kuzyni Teodor i Jan (Johann) Czapscy. W skład dóbr weszły Janowiczki, Krępkowice, Pogoroszewo i Rozgórze. W 1784 roku majątek przeszedł na własność synów Jana: Marcina, Augusta i Heinricha Aleksandra von Czapskich. W 1782 roku wieś przeszła w ręce gałęzi rodu Czapskich ze wschodu.
W 1799 roku właścicielem majątku został stary ród feudałów niemieckich von der Osten. Pierwszym właścicielem Janowic wywodzącym się z owego rodu był Jerzy Wilhelm von der Osten, który zmarł w 1811 roku. Po nim dobra przejęła jego żona, która zarządzała majątkiem do 1855 roku. Później jedynym spadkobiercom Janowic został Juliusz Ceraz (Julius Casar Adrian) von der Osten (1808-1878), który od 1831 roku zarządzał majątkiem. W 1860 roku podwyższył on istniejący dwór o jedną kondygnację oraz umieścił na obu frontowych ścianach trójkątne szczyty, które zostały wybudowane w klasycystycznym stylu. Po śmierci Juliusza dobra przejął jego najstarszy syn Wilhelm, a potem młodszy brat Wilhelma Leopold Juliusz Feliks. To on powiększył powierzchnię janowickiego parku do obszaru 100 mórg. Upiększył go o drzewostan oraz urządził wiele klombów kwiatowych i wybudował palmiarnię z wieżyczkami. Trawniki przecinały stawy oraz strumyki, ponad którymi wznosiły się niewielkie białe mosty. Stanowiły one dojście do rodzinnego grobowca. 1 marca 1892 roku majątek uzyskał status majoratu, w skład którego wchodziły wsie: Darżkowo, Janowice, Janowiczki, Krępkowice, Pogoroszewo i Rozgórze. W 1893 roku Leopold do istniejącego majoratu dołączył majątki: Bukowina, Tawęcin, Leśnice i Radkowice. 23 marca 1897 roku cesarz Wilhelm II ustanowił tzw. fideikomis. Leopold zmarł w 1916 roky pozostawiając majątek swojemu synowi Erimarowi von der Osten. Był on kawalerzystą i dowódcą I Regimentu Huzarów. W 1917 roku zginął we wschodniej Galicji. W 1922 roku dobra przejął brat Eimara Rüdiger von der Osten. Ostatnim przedwojennym właścicielem dóbr był Graf von der Osten.
Po nacjonalizacji ziemie majątku janowickiego przejął Skarb Państwa. W 1946 roku został tu utworzony Zakład Rolny Państwowego Gospodarstwa Rolnego w Pogoroszewie, który podlegał Wojewódzkiemu Zjednoczeniu PGR w Słupsku. Pomieszczenia pałacu w Janowicach zostały przekształcone a mieszkania pracownicze oraz biura. W 2013 roku rozpoczęto remont wschodniego skrzydła pałacu, z kolei w 2014 roku uporządkowano polanę parkową od strony elewacji ogrodowej.
Obecnie w pałacu znajdują się mieszkania oraz biblioteka.