Dwór w Pobłociu

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1401 roku (Poblocz). Ponownie wieś wymieniono w dokumencie krzyżackim w 1414 roku w związku z procesem Woitsecha Dobrogosta z Pobłocia, za którego rękojmię złożyło wielu rycerzy z regionu lęborskiego.

Z Pobłocia wywodzi się rodzina szlachecka Pobłockich, pieczętująca się herbem Brochwicz. Pobłoccy używali także przydomków: Bach, Dalck, Kisz, Kołdras, Kościanck, Mach, Siedwa i Witek.

Oprócz rodowej siedziby, Pobłoccy mieli też działy w innych wsiach: Gowino, Puzdrowo, Kętrzyno, Wyszecin, Lewino, Lewinko, Strzebielino, Mściszewice, Opalin, Podjazy, Tępcz, Żelewo, Dzięcielec, Łówcz, Perlino. Pobłoccy pełnili funkcje ziemskie niskiego szczebla w powiecie mirachowskim oraz posłowali na Sejm. Pod zaborami służyli w armii pruskiej.

Dobra rodu Pobłockich do 1600 roku podzielono na osiem częśći (kurii), między członków rodziny.

Dnia 27 września 1772 roku właściciele Pobłocia – Jakub Białk, Barbara Słuszewska z synem Józefem i Franciszek Wałdowski, złożyli na zamku w Malborku przysięgę homagialną, czyli hołd poddańczy nowemu panu tych ziem, królowi Prus Fryderykowi Wielkiemu. Odmowa groziła konfiskatą majątku.

W 1773 roku wieś została podzielona na cztery nierówne podziały szlacheckie. Część majątku należała do Łebińskich. Jednak już rok później sprzedali oni swoją część Bobruckiemu.

Zgodnie z dawną matrykuła, właścicielami podzielonego na cztery litery majątku kolejno byli A: von Waldowski, von Jeszewski, major von Mitzlaff, Franz von Zelewski, von Wresze, Ludwik von Zelewski (1847); B: von Bobrutzki, von Krenski, Franz von Zelewski (1847); C: von Sluszewski, von Bychowski, Franz von Zelewski (1847); D: von Bialke, von Wittke, von Garski, Andreas von Zelewski (1847), następnie Rudolf von Zelewski, w 1863 roku Alexander von Livonius, po nim von Dombrowski, który majątek podzielił.

W 1880 roku Pobłocie było majątkiem rycerskim składającym się z jedenastu łanów z trzema właścicielami: Ludwikiem von Zelewskim, Ottonem von Zelewskim i von Wittkem. W 1869 roku było trzech właścicieli udziałów i jedna chłopska własność ziemska.

W II połowie XIX wieku wraz z parcelacją ziemi szlacheckiej między chłopów, nastąpiło przekształcenie wsi na gminę wiejską.

Ostatnim właścicielem w 1989 był Jan Bojanowski, obecnie mieszkają tam 3 rodziny.

• Józef Belgrau, Strzepcz dzieje wsi i parafii, Pelplin 2013
• Przemysław Pragert: Herbarz rodzin kaszubskich. T. 1. BiT, 2001
• Radosław Kamiński, Dwory i pałace Północnych Kaszub

Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska

Zdjęcie: Radosław Kamiński