Twój koszyk jest pusty

Informacje ogólne

Lokalizacja: województwo pomorskie, powiat słupski, gmina Słupsk

Rodzaj obiektu:
Dwór
Zastosowanie:
mieszkania prywatne
Stan zachowania:
Odrestaurowany

Zapoznaj się z historią dworu w Stanięcinie

Przeczytaj więcej informacji o dworze w Stanięcinie. Poznaj jego historię. Miłego czytania!

Historia

Dawna wieś klasztorna o niemieckiej nazwie Stenezin (inne nazwy wsi: Stanchino (1294), Staneszin (1311), Stantin (1723-1766). Po raz pierwszy Stenezin wzmiankowane było w 1281 roku w dokumencie księcia Mszczuja II, który zatwierdził donacje dla klasztoru norbertanek w Słuspku.

W 1522 roku klasztory zostały zlikwidowane w wyniku reformacji, a ich majątki przejęli pomorscy księża. Stanięcino zostało wtedy przejęte przez księcia Bogusława X. Po uwłaszczeniu chłopów na początku XIX wieku Stanięcino stało się typową, chłopską wsią.

Dworek w Stanięcinie nie należał wcale do obszarnika lecz do rodziny bogatych bouerów. Dworek był parterowym budynkiem i posiadał użytkowe poddasze. Zbudowany został na planie prostokąta, w osi elewacji znajduje się druga kondygnacja, a drzwi wejściowe zdobione są tympanonem, wspartym na kolumnach. Dwór został mocno przebudowany w czasach nowszych.

Legenda o trzech siostrach z Trzech Pustek

Trzy Pustki to zabudowania, należące rzekomo do pastora z Wieszyna. To kilka zabudowań usytuowanych na odludziu, przy drodze do Wieszyna. Pastor mieszkał w Stanięcinie razem z córkami. Gdy w 1945 roku pojawili się tu radzieccy żołnierze, młodym dziewczynom zaczęło grozić ogromne niebezpieczeństwo. Sołdaci rabowali po okolicy, mordowali i gwałcili. Pastor był bystry i przechytrzył żołnierzy - kazał ukryć się córkom w skrzyniach do przewożenia ziemniaków. Całość obrzucił słomą i obornikiem. Dziewczęta nie zmarzły, a ruscy nie mogli ich znaleźć. Ujawnili się dopiero, gdy sołdaci zniknęli i zaczęto wywozić Niemców.

Cmentarzysko pogańskie

W 1878 roku koło wsi odkryto duże, popielnicowe cmentarzysko. W miejscu między starym cmentarzem w Głobinie, a Stanięcinem. Popielnice tkwiły 80 cm pod ziemią, w regularnych rzędach. Wewnątrz i na zewnątrz nich znajdowały się fragmenty żelaza. Cmentarzysko datuje się na "końcowy okres pogaństwa" datowane na VII- VIII wiek. Teren cmentarza chrześcijańskiego był wyraźnie oddzielony od starszego, pogańskiego.

Źródła wiedzy
  • G. Holz, Baltische Studien, z 28.01.1878, Heft 1/5 1878.
  • Franciszek Mamuszka, Jerzy Stankiewicz, Zabytki powiatu słupskiego, Poznań 1962.
  • Karl-Heinz Pagel: Der Landkreis Stolp in Pommern. Lübeck 1989, S. 920–922.
  • Alicja Świetlicka, Elżbieta Wisławska, Słownik Historyczny Miast i Wsi Województwa Słupskiego, Słupsk 1998.
  • Marcin Barnowski, Stapianie się światów. Kronika Gminy Słupsk do roku 2017, Słupsk 2017.

Opracowały: Nina Herzberg-Zielezińska i Kinga Bubniak

logo dwory i pałace polski

Copyright © 2020 Dwory i Pałace Polski. Powered by Indico S.C.  & Joomla! CMS 

Postaw mi kawę na buycoffee.to

Znajdż nas na:

Instagram Facebook Facebook youtube

Kontakt

Indico S.C. , Przyjaźni9, 84-215 Gowino
NIP: 5882424318, REGON: 366309509

Kontakt z redakcją:

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.