W 1321 r. Prusak Witko (syn Mincze) otrzymał pole Semmolanx czyli Witki, które jeszcze za polskich czasów stanowiły osobną osadę; w oznaczeniu granic opisano 3 pola: Trankotin, Wissewil i Semmolanx. Pola te stanowiły później dobra Trankwice. Na polu Wissewil powstał folwark Lubuszynek, który istniał jeszcze w 1669 r. Całe dobra posiadali najpierw Trankwiczowie (Trangwitez). W latach 1438-1454 jako właściciel wymieniany jest Niclos Trangwitez, spokrewniony po kądzieli z Budziszami.
W 1526 r. Trankwice wraz z dobrami Waplickimi przeszły w ręce Czemzy (Zehmena), a następnie kolejnych właścicieli Waplewa. W 1804 r. właścicielem majątku był Białobłocki. Jako jednego z dziedziców z tego rodu wymienia się Ignacego Białobłockiego, który ożenił się z Juljanną, dziedziczką Obór.
Późniejsze losy majątku nie są autorce znane.