Po raz pierwszy wzmianka o Kosakowie pojawia się w 1224 r. roku jako jedna z posiadłości oliwskich. Przechodziła ona z rąk klasztoru norbertanek w Żukowie do rąk klasztoru cystersów w Oliwie jako przynależąca do kurii Mosty (tzw. grangia, czyli gospodarstwo pomocnicze). Inne źródła podają, że w 1210 r. Kosakowo zostało zapisane przez księżniczkę Stanisławę klasztorowi norbertanek w Żukowie. W 1316 r. majątek został oddany klasztorowi cystersów w Oliwie. W późniejszym czasie Kosakowo zostało zabrane i odstąpione na własność włościanom.
Budynek o charakterze dworskim to dzisiejsza plebania położona obok kościoła, który powstał w miejscu zburzonej w 1940 r. przedwojennej świątyni. Dom parafialny wyróżniony symetrycznymi wstawkami, frontowa poprzedzona dwukolumnowym portykiem z wpasowanymi między kolumny gankiem i balkonem. Obok znajduje się cmentarz, na którym pochowano 120 polskich żołnierzy- obrońców Kępy Oksywskiej w 1939 roku.
