Dwór w Pieleszewie

Dnia 6 grudnia 1473 roku Pieleszewo (niem. Pelzau) pojawia się w nadaniu lennym na prawie chełmińskim dokonanym przez ówczesnego wojewodę pomorskiego i starostę puckiego Ottona von Machwica na rzecz Hansa Gössmanna.

Na tym terenie już w średniowieczu istniał folwark, młyn i browar.

W Pieleszewie osiedliła się szlachecka rodzina Pieleszewskich. Dnia 4 kwietnia 1678 roku wieś powróciła z zastawu gdańskiego do posiadłości Korony Polskiej i była potem zobowiązana do płacenia czynszu hrabiemu Przebendowskiemu do czasu, aż władza pruska wyzwoliła je z wszystkich zobowiązań i 11 maja 1786 roku otrzymały zapis dotyczący praw dziedziczenia.

Jako właściciele w aktach występują: Johann Theodor Schnaase, Ewald Schröder, podporucznik Kraaze, Gansague senior w 1836 roku, Gansauge junior, landrat von Platen w 1841 roku, von Schulz w 1847 roku, Thomasius, major Konrad von Dieskau Kuhn i Edelmann w 1905 roku.

Dwór został wybudowany w XIX wieku. Zachował się wraz z aleją wjazdową i starodrzewem. Obiekt jest obecnie w rękach dwóch właścicieli.

Legenda głosi, że miał tu przebywać Stefan Żeromski, goszcząc w tych stronach podczas pisania „Wiatru od morza”.

Ciekawostka:

Dnia 13 kwietnia 1907 roku w posiadłości Pelzau (Pielezewo) miał miejsce duży pożar. Wszystkie budynki karczmy, z wyjątkiem stodoły wraz z młynem i około 30 końmi zostały spalone. Życie stracił również woźnicka.

• Radosław Kamiński, Dwory i pałace powiatu wejherowskiego. Historia, architektura, 2024
• Franz Szultz, Dzieje powiatu wejherowskiego i puckiego, Gdańsk – Puck – Wejherowo, 2011
• Thorner Presse 1893, Jg. XI, Nro. 88

Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska, zdjęcie: Radosław Kamiński