Pałac w Broniszewicach

Autor: Piotr Libicki, lata 90-te XX w.

Informacje ogólne

Rodzaj obiektu:	Pałac
Numer rejestru zabytków:	269/A
Data wpisu do rejestru:	11 styczeń 2006
Stan zachowania:	Odrestaurowany
Zastosowanie:	Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej Intelektualnie prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr św. Dominika

Posiadasz więcej informacji
o obiekcie? Skontaktuj się z nami!

napisz do nas!

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Zapoznaj się z historią pałacu w Broniszewicach

Przeczytaj więcej informacji o pałacu w Broniszewicach. Poznaj jego historię. Miłego czytania!

Historia

Neoklasycystyczny pałac, wybudowany dla Brandtów w 1892 roku (data i monogram na wieży), piętrowy, z wysoką wieżą w narożniku, nakryty czterospadowym dachem, z ładnym wejściem na osi, nad którym trójkątny fronton.

Broniszewice wzmiankowane są od początku XV wieku, kiedy to występują w dokumentach w latach 1406-1412 jako własność Broniszów herbu Pomian. Później, w XV i XVI wieku, należały do Suchorzewskich, w 1637 roku do Świętosława Lipskiego, proboszcza chockiego, w roku 1713 do miejscowego plebana Łukasza Wielowieyskiego, później do Wężyków, Stadnickich i Skórzewskich, w których rękach pozostawały do połowy XIX wieku. Następnie własność Przyłuskich i Baranowskich, a w roku 1877 Marianny z Lipskich Duninowej, która sprzedała Broniszewice niemieckim Żydom z Pleszewa, Moritzowi i Isaakowi Brandtom.

W 1903 roku majątek stał się własnością Komisji Kolonizacyjnej, która Broniszewice rozparcelowała. Przestały więc pełnić rolę ośrodka dóbr ziemskich. Komisja Kolonizacyjna została powołana do życia przez rząd pruski w 1886 roku. Działała do roku 1918. W ciągu tych 32 lat jej działalność dała efekt odwrotny od zamierzonego – ilość ziemi w rękach niemieckich zmniejszyła się, a w rękach polskich wzrosła.

W okresie międzywojennym Broniszewice nie stanowiły ośrodka większej własności ziemskiej.

Źródła wiedzy

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie w Wielkopolsce, Poznań 2002.
Zdjęcie: Piotr Libicki

Dwory i Pałace Wiejskie w Wielkopolsce

Powyższy opis pochodzi z publikacji Piotra Libickiego, pt. "Dwory i Pałace wiejskie w Wielkopolsce".

Wydawnictwo REBIS

Publikacja "Dwory i pałac wiejskie w Wielkopolsce" została wydana przez wydawnictwo REBIS.

Opis książki od wydawcy:

Książka ta jest poprawioną, uzupełnioną, znacznie poszerzoną i zaktualizowaną wersją przewodnika Marcina Libickiego Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce z 1996 roku, uznawanego dziś za jedną z klasycznych pozycji poświęconych historii i architekturze ziemiańskich siedzib tego regionu. Zawiera opis i historię 925 obiektów – wszystkich zachowanych do dziś dworów i pałaców Wielkopolski. Każdy obiekt zilustrowany został fotografią, oddającą nie tylko jego charakter, lecz również dzisiejszy stan. Jest to jedyne w Polsce tak szerokie, katalogowe opracowanie tego zagadnienia.

Współautor publikacji: Marcin Libicki
ISBN: 978-83-7301-243-1
Ostatnie wydanie: 2013 r.
Nakład książki został wyczerpany

Strona wydawnictwa

Autor książki: Piotr Libicki

Piotr Libicki (ur. 1973 r.), historyk sztuki, członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki, autor i współautor przewodników i książek, w tym serii poświęconej dworom i pałacom wiejskim w Wielkopolsce, w Małopolsce, na Mazowszu i na Podkarpaciu. W latach 1999-2009 współpracownik Telewizji Polskiej w Poznaniu, autor i współautor ponad 100 programów krajoznawczych i reportaży. W latach 2013-2015 gościnny wykładowca w Instytucie Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej UAM, a w latach 2018-2019 w Instytucie Historii Sztuki UAM. Od 2013 roku pełnomocnik Prezydenta Miasta Poznania ds. estetyki miasta.