Pałac w Jankowie

Miejscowość Jankowo leży 19 km na zachód od Rychlik i 9km na północ od Starego Dzierzgonia. Całe założenie dworsko-parkowe leży na południu wsi wokół rozwidlenia dróg gdzie znajduje się staw. Pałac zbudowano bokiem do głównej drogi dojazdowej. Zabudowania budynków gospodarczych i dawnej rządcówki usytuowano po drugiej stronie drogi. Część od północy i zachodu obejmuje park.

Założenie pochodzi z drugiej połowy XIX wieku i początku XX wieku. Według danych z 1889 roku wcześniej istniały tu dobra rycerskie i należały do rodu von Reibnitz, którego przodkowie przybyli do Prus razem z zakonem krzyżackim z Czech. Von Reibnitzowie otrzymali od zakonu dobra w pobliskich Kiersytach na początku XV wieku. Do tego rodu należały również dobra w pobliskim Gisielu. Cały majątek w Jankowie według zapisu z 1889 roku obejmował 885 ha i trzy folwarki. Na przełomie 1878 i 1879 roku Johann Larass zaprojektował dla von Reibnitza park w Jankowie, przypominający ten w Gisielu, jednak nie do końca wiadomo czy jego projekt w Jankowie został do końca zrealizowany. Do dworu prowadzi kolisty podjazd, przed którym znajduję się salon ogrodowy. Drzewostan składa się z około stuletnich drzew, niestety mocno zaniedbanych. Pod koniec lat dwudziestych właścicielką majątku obejmującego w dalszym ciągu 885ha była Valeska von Kobylinski. W 1938 roku odbył się ślub Renaty von Kobylinski z hrabią Eberhardem III zu Dohna. Po 1945 roku w pałacu mieściły się biura i mieszkania dla pracowników zakładu rolnego, który powstał na obszarze dawnego majątku. Po ich zamknięciu pałac przez jakiś czas stał pusty, obecnie spoczywa w rękach prywatnych.

Pałac zachował się w dobrym stanie. Wzniesiony w stylu eklektycznym na rzucie prostokąta z obustronnym ryzalitem od frontu i bocznymi mocno wysuniętymi. Ryzality dwupiętrowe zakończone trójkątnymi naczółkami. Główną część korpusu przykryto dachem mansardowym. Przy środkowym ryzalicie wysuwa się taras z zejściem do ogrodu. Później dostawiono ażurową, żeliwną werandę. Wnętrze pałacu z reprezentacyjnym, ozdobnym holem i drewnianymi schodami. W centralnej części znajdował się duży salon. Bardzo dobrze zachowały się stiukowe dekoracje sufitów, ozdobne piece eklektyczne i kominki.

• Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 2001.

Tekst: Patrycja Grygoruk, zdjęcia: Michał Piotrowski, 2021 r. (udostępniono za zgodą autora).