Pałac Chynowie

Pierwsza znana historyczna wzmianka o majątku Chynowie pochodzi z 1383 roku.

Przez kilka wieku był własnością rodu von Chinow (Chynowski). W 1567 r. jako właściciel wymieniany jest Gregor Chynowski. Kolejnym właścicielem majątku z tego rodu był Jan Chynowski (w latach 1591-1621). Z nieznanych powodów Chynowscy opuszczają swoje dobra. Samo Chynowie stopniowo przechodzi na Przebendowskich. 

W 1699 r. polski generał Michał von Brandt, mąż Anny Konstancji Przebendowskiej zawarł umowę z Janem Jerzym Przebendowskim w sprawie przejęcia połowy jego majątku. Po śmierci generała, majątek przeszedł na jego żonę Annę oraz jej drugiego męża - Jerzego Albrechta Jackowskiego, starostę lęborskiego, bytowskiego i tucholskiego. Z inicjatywy Anny Konstancji Przebendowskiej w 1716 r. wykupiono drugą część Chynowia. W 1730 r. jako jedynych właścicieli majątku wymienia się Przebendowskich. 

W połowie XVIII w. majątek przeszedł w ręce rodu von Rexin. Według zapisu z 1784 r. Chynowie należało do córek podpułkownika Karola Ludwika von Rexin - Zofii, Luizy, Franciszki Albertiny i Augustyny Nikoleine. Są one wymieniane jako właścicielki jeszcze w 1804 r. 

Od 1822 do 1884 roku miejscowość była we władaniu rodu Hoene, który miał również kilka posiadłości na Wyżynie Gdańskiej. Między 1884 a 1904 roku właścicielami byli hrabiowie Konrad i Heinrich von Brockdorff-Ahlefeldt (inne źródła podają, iż byli oni właścicielami przed rodem Hoene, w 1874 r.). Od nich majątek odkupił Emil Bloch w 1904 roku (inne źródła podają, iż od radcy o nazwisko Hoene majątek kupił Emil Vlach, Żyd z pochodzenia). Ostatnim niemieckim właścicielem majątku był Gerhard Bloch. W dniu wkroczenia Armii Czerwonej do Chynowia w pałacu mieszkała z nim również jego matka, Therese Bloch.

Sam pałac powstał w XVIII wieku na fundamentach gotyckich. W 1922 roku został rozbudowany o północne skrzydło. Po II wojnie światowej obiekt przejęło państwo polskie. Dopóki był w dobry stanie, służył różnym celom, ale nigdy nie przeszedł generalnego remontu. Jego los zmienił się dopiero, gdy znany pomorski deweloper, firma Orlex kupiła pałac z myślą o utworzeniu w nim prywatnej rezydencji.

• Urlich Dorow, Zapomniana przeszłość. Upadek pomorskich majątków rolnych na przykładzie powiatu lęborskiego, Gdańsk 2010.
• Wykaz obiektów nieruchomych – stan na 02.03.2016.
• Alicja Sobczak, Karta biała, 1989, www.zabytek.pl

Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska, zdjęcia: wizytacja terenowa 11.11.2015 r.