Pierwsze wzmianki o Parchowie sięgają drugiej połowy XIII wieku i dotyczą parafii, którą założył książę Świętopełk (Swantopolk II). W 1253 roku zostało wymienione w piśmie przez biskupa Wolffa, który zgłosił dekret o dziesięcinie z powodu złej sytuacji zarobkowej. Wieś została lokowana na prawie niemieckim w 1380 roku. Do 1653 roku była własnością Szczepańskich. Natomiast w latach 1685-1720 należała do Krokowskich.
Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej właścicielem majątku w Parchowie był Fiszer. Zaraz po wojnie dobra zostały sprzedane Kubelce. Pałac znajdujący się w Parchowie był ogromną posiadłością, obejmującą liczne ziemie, budynki gospodarcze, gorzelnię, stodołę, rozległy sad, tartak oraz czworaki dla robotników dworskich. Pałac był nazywany przez okoliczną ludność zamkiem. Wybuch II wojny światowej spowodował, że rodzina Kubelków musiała przymusowo opuścić majątek. Kolejnymi właścicielami została rodzina Schöwe. Wówczas w pałacu stacjonowali jeńcy angielscy. Następnymi właścicielami byli Barscy. Po zakończeniu wojny majątek został rozparcelowany pomiędzy okolicznych ludzi oraz byłych pracowników. Przez pewien czas w pałacu odbywały się lekcje dla dzieci z miejscowej szkoły. W latach 1949-1955 w pałacu swoją siedzibę miała szkoła hodowli owiec z internatem dla chłopców. Od 1956 roku budynek mieszkalny oraz 1 hektar ziemi wokół niego objęło Zrzeszenie Katolików Caritas. Dnia 15 stycznia 1958 roku została podpisana umowa pomiędzy Caritasem a Zgromadzeniem Sióstr Benedyktynek Samarytanek na prowadzenie Domu Pomocy Społecznej.
Pałac znajdujący się w Parchowie pochodzi z XIX wieku, przylega do niego park.
Sklep
Ogłoszenia
