Dawniej wieś Siedzów. W końcu XVIII wieku Siedzów był częścią dóbr radziwiłłowskich. W XIX i w XX wieku, aż do końca, własność Daszewskich, w tym w 1909 roku i w późnych latach dwudziestych Antoniego Daszewskiego. Majątek pod koniec lat dwudziestych XX wieku liczył 168 hektarów. Antoni Daszewski, właściciel Siedzowa (ur. 1852), działacz społeczny i polityczny, rotmistrz kawalerii, zmarł w Warszawie w 1942 roku. Wacław Daszewski, urodzony w 1886 roku w Siedzowie, syn Antoniego, uczestnik wyzwolenia Wilna przez generała Żeligowskiego, został zastrzelony w obozie Auschwitz w 1940 roku na placu apelowym za uderzenie Niemca w twarz.

Dwór wielkością i kształtem odpowiadający zaprojektowanej przez Karola Kozłowskiego i opublikowanej w 1882 roku w „Inżynierii i Budownictwie” siedzibie „obywatela średniej zamożności”. Wzniesiony został dla Daszewskich około 1890 roku, zapewne z wykorzystaniem elementów wcześniejszej siedziby. O zróżnicowanej bryle parterowej i piętrowej, z czterokolumnowym gankiem poprzedzającym wejście, „który – pisał Kozłowski – służy nie tylko dla ozdoby, ale zarazem do uświęconego u nas zwyczaju odprowadzania przy pożegnaniu gości aż za próg mieszkania”. Obecny ganek został dodany do dworu w ostatnim czasie w miejsce pierwotnego ganku drewnianego. Na obu częściach dworu dachy naczółkowe z szerokimi okapami.

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcie: Piotr Libicki