Wieś Jakubowice Konińskie położona jest w gminie Niemce nad rzeką Ciemięga, lewym dopływem Bystrzycy. W połowie XV wieku miejscowość została założona przez Jakuba Konińskiego i stała się przez blisko 100 lat siedzibą rodu. Pod koniec I połowy XVI wieku, przez małżeństwo Anny z Konińskich z Jerzym z Witowic Czernym, stolnikiem lubelskim, Jakubowice przeszły we władanie rodziny Czernych (Czarnych) i pozostały w nich do połowy XVII wieku. Od połowy XVII wieku nowymi właścicielami Jakubowic zostali Bełżeccy. Jako dziedzic dóbr występował wówczas Bonawentura Konstanty Bełżecki, Stolnik Halicki, a następnie jego syn Adam Stanisław Bełżecki.
Pod koniec XVII wieku posiadłość jakubowicka wraz z dworem została zakupiona przez rodzinę Łosiów z Grodkowa. W ich rękach pozostawały one przez ponad 100 lat, przeżywając swój „złoty wiek". Wówczas doszło do przebudowy istniejącej budowli dworskiej o charakterze obronnym w kierunku budowli rezydencyjnej z ogrodami typu „włoskiego". Jakubowice będące w pełnym rozkwicie nabył w 1797 roku od Feliksa Antoniego Łosia Mikołaj Morozewicz, łowczy sanocki. Morozewiczowie władali Jakubowicami Konińskimi w latach 1797-1832 i 1838-1855. Wówczas przeprowadzili kolejną przebudowę dworu na klasycystyczny. W 1832 roku Jakubowice Konińskie na krótko stały się własnością Skarbu Publicznego Królestwa Polskiego po konfiskacie dóbr Morozewiczów za ich udział w powstaniu listopadowym. Kajetan Morozewicz, po śmierci ojca Mikołaja w 1808 r., odzyskał je w drodze kupna w 1838 roku. Od połowy XIX wieku do 1928 roku Jakubowice Konińskie stają się własnością Gawlikowskich. Następnymi właścicielami dworu z parkiem, sadem i folwarkiem zostali Jan i Maria Szewczykowie. Do 1966 roku dwór zamieszkiwany był przez spadkobierców Jana Szewczyka. W 1966 roku pożar zniszczył historyczną budowlę i do 1984 roku pozostawała w ruinie. W 1985 roku nowy właściciel odbudował dwór. Wzniósł ponadto budynek oficynowy na istniejącym fundamencie dawnej kuchni dworskiej, a także ogrodzenie murowane oraz bramy wjazdowe.
Obecnie obiekt pełni funkcję pensjonatowo-restauracyjną. Przywrócony został mu w pełni zabytkowy charakter bryły budynku oraz wnętrz z gotyckimi piwnicami i reprezentacyjnym salonem na piętrze. Odtworzone zostały renesansowe „ogrody włoskie". Wiele wskazuje na to, że w historii dworu obronnego w Jakubowicach Konińskich, zwanego obecnie „Dworem Anna", następuje nowy „złoty wiek".