Żulin kiedyś przynależny do powiatu chełmskiego nad rzeką Wieprz. Oddalony o 5 wiorst od Rejowca i 20 wiorst od Chełma (1 wiorsta to dawna miara długości równa 1066,8 m). Znajduje się w niej cerkiew parafialna, szkoła, trzy młyny wodne, fabrykę drożdży prasowanych, krochmalnie, gorzelnię i papiernię, która wyrabia gorsze gatunki papierów. W 1409 roku właścicielem dóbr ziemskich był Pieczo. W 1654 roku miejscowość przynależała do parafii Pawłów. Całość odziedziczył wówczas Marcin Regasta. W pierwszej połowie XIX wieku majątek należał do hrabi Kazimierza Krasińskiego i Anny z domu Ossolińskich, majątek przechodzi kolejno w latach 1815-1830 na ich córkę Elżbietę żonę Adama Jaraczewskiego i syna Józefa w roku 1833. W 1838 roku właścicielką zostaje Marja Łubieńska z Krasińskich. W 1858 roku dobrami Żulina zarządza hrabia Starżyński. Od 1863 roku majątek dziedziczą dzieci Marji Łubieńskiej: Hrabia Franciszek Łubieński i Emilia Sobańska z Łubieńskich. Hrabia Franciszek Łubieński odkupuje w 1872 roku majątek od siostry.
W 1913 roku właścicielem zostaje Jastkowa Nikodem Budny, przejął całość majątku Żulin, a jego syn Jan Nepomucen w 1927 r. wykupił go oficjalnie w drodze licytacji. Po wojnie majątek przejęło Państwo. W tym czasie całość otoczona była parkiem i stawami. Dawniej istniał także inny dwór, ale pozostało po nim tylko miejsce. Obecnie dwór jest przebudowany i zamieszkany, ale park nadal zostaje zaniedbany.