Wirkowice- wieś w gminie Izbica. Dawniej nosząca nazwę Wieprzkowice. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1392 roku, kiedy król Władysław Jagiełło nadał ją Jakubowi Śmietance, żonatemu z Katarzyną. W 1432 roku wieś należała do Janusza i Andrzeja Śmietanków, zapewne synów Jakuba. W 1483 roku kolejni dziedzice Zygmunt i Łukasz Dziewiszowie oraz Konrad sprzedali połowę wsi Rzeszowskiemu. W 1539 roku znalazła się w rękach u Stanisława Rzeszowskiego wojskiego chełmskiego, który tego samego roku wymienił je z hetmanem Janem Tarnowskim za inne dobra. Jakub syn Janusza Śmietankowa w 1553 roku darował dobra Wirkowice kanclerzowi Janowi Ocieskiemu. W 1569 roku wdowa po kanclerzu Janie Ocieskim- Zofia z Marszowic wybudowała we wsi most na rzece Wieprz. W 1582 roku Jan Zamoyski odkupił Wirkowice i okoliczne włości. Zamoyski wydzierżawił wieś wraz z folwarkiem Jerzemu Ciecieszewskiemu, staroście grabowieckiemu. W 1639 roku dzierżawcą wsi został Stanisław Wieteski z Modliborzyc, stolnik bełski. W 1653 roku istniał we wsi dwór, budynki dworskie: obora, gumno, browar i winnica oraz młyn o 2 kołach, sad i pasieka. Wiadomo, że w 1678 roku istniejący dwór był murowany, posiadał skarbiec i sklepioną piwnicę. W latach 1700-1706 przechodzące przez Wirkowice wojska szwedzkie, saskie i ruskie poczyniły znaczne szkody i zniszczenia. W 1768 roku folwark w Wirkowicach spalił się, ale wybudowano nowe budynki. Dziewięć lat później wybudowano nowy młyn, na miejscu zniszczonej karczmy, browar z arendą, a na miejscu dawnej arendy postawiono chałupę. W 1782 roku wieś należała do ordynackiego klucza starozamojskiego.
Pod koniec XIX w. Wirkowice wraz z folwarkiem wchodziły w skład ordynacji klucza Nielisz. Według spisu z roku 1921 (wówczas w gm. Nielisz) znajdowały się we wsi 183 domy z 1. 080 mieszkańcami, w tym 3 Żydami i 5 prawosławnymi. W początkach grudnia (między 3 a 8) 1942 roku wieś została wysiedlona przez hitlerowców. W 1891 r. dzierżawcą folwarku był Feliks Grabowski, a w 1929 roku dzierżawcą został Bogdan Kurtz. W 1934 r. folwark Wirkowice został oddzielony od dóbr Ordynacji Zamojskiej i sprzedany Wojciechowi Wołowskiemu, dyplomacie i konsulowi w Kłajpedzie. Z jego inicjatywy dawny ogród owocowy przekształcono na park, a dawną siedzibę rządcy przebudowano na rezydencję. Posiadała ona reprezentacyjne ganki od frontu i ogrodu, facjatę w ryzalicie środkowym dworu oraz herb rodowy umieszczony w tympanonie nad gankiem frontowym. Po wojnie dwór był stopniowo dewastowany, a następnie rozebrany łącznie z XVIII-wiecznymi piwnicami. Park pozostaje obecnie w rękach prywatnych.
