Pochodzenie nazwy wsi jest trudne do ustalenia. Pierwsza informacja o tej miejscowości pochodzi z czasów Kazimierza Wielkiego. Wynika z niej, że Suchodoły położone były wówczas na peryferiach Ziemi Lubelskiej, graniczącej z ruską Ziemią Chełmską, którą wtedy władał Jury (Jerzy) Narymutowicz uznający zwierzchność książąt litewskich. Wieś już wtedy mogła być własnością rycerską lub musiała istnieć wcześniej, być może nawet przed 1243 rokiem. W tym czasie Suchodół był miejscem bitwy między Konradem Mazowieckim a Bolesławem Wstydliwym.
W 1388 roku jako właściciele są wymienieni Sulko z Giełczwi i Maciej z Suchodołów - sędzia Ziemi Lubelskiej. W XVI i XVII wieku dobra te nadal należały do rodu Suchodolskich. Z ich inicjatywy Suchodoły stały się ważnym ośrodkiem wyznania ariańskiego na Lubelszczyźnie. Z ariańskim dresem dziejów Suchodołów wiąże się historyczne istnienie w miejscowości cmentarza ariańskiego i kaplicy arian położonych w północnej części obecnego zespołu dworskiego. Obecnie cmentarz nie istnieje, a wielokrotnie przebudowywana kaplica ariańska znajduje się w ruinie. W tym okresie istnieje także obronny zamek (dwór),na miejscu którego wzniesiono później - zachowany do dziś klasycystyczny dwór. W 1676 roku istnieje wzmianka, że właścicielką majątku była Teresa Silnicka. W latach 1753-1809 dobra Suchodoły należały do Ignacego Migczyńskiego. Kolejną właścicielką była Anna z Bielskich Migczyńska, a następnie Jan Sława Hakenszmit, który wzniósł tu w 1816 roku nowy klasyczny dwór (data powstania i herby Ses Hulsen umieszczone są na trójkątnym frontonie portyku elewacji głównej). Po jego śmierci właścicielką została żona Teresa z Błaźnowskich Haken-Szmitowa, a od 1846 roku Antoni Wierzbicki. W drugiej połowie XIX wieku Suchodoły należały do rodziny Kołaczkowskich. Kolejnym właścicielem do 1919 roku był Bolesław Michalski i jego spadkobiercy.
W dawnym zespole dworsko-pałacowym w Suchodołach, przy szosie między mostem a remizą strażacką, do chwili obecnej zachowały się ruiny budynku z białego kamienia, określanego jako „kaplica poariańska". Obiekt pierwotny wzniesiony został przez Suchodolskich na początku XVII wieku i służył wyznawcom arianizmu do odprawiania swoich obrzędów religijnych. Po zaprzestaniu praktyk religijnych, został najprawdopodobniej w XVII wieku przebudowany na spichlerz. Po 1816 roku przebudowano także czworak. Po upaństwowieniu w 1944 roku stanowił własność urzędu gminy w Fajsławicach. Do lat siedemdziesiątych XX wieku używany był przez dawnych pracowników folwarku. Obecnie zachowały się jedynie mury, całkowitemu zniszczeniu uległy zaś: dach, podłogi, podpiwniczenie, drzwi i okna.
Sklep
Ogłoszenia
